Το Σηράγγειον όρυγμα (Σπηλιά του Παρασκευά)

ΣΗΡΑΓΓΙΟ


του Στέφανου Μίλεση

Οι Μινύες προέρχονται από τον Ορχομενό Βοιωτίας αλλά έχουν εγκατασταθεί πλέον σε όλη την Ελλάδα. 

Όπου κι αν βρίσκονται, ότι και αν κατασκευάζουν έχει περάσει στις μέρες μας στην σφαίρα της φαντασίας, του θρύλου, του μύθου, του υπερφυσικού. Δεν υπάρχει κατασκευή, κατόρθωμα, ή ενέργεια δική τους που να μπορεί σήμερα με την σύγχρονη τεχνολογία να δικαιολογηθεί. 

Περπατώντας ανάμεσα στο τεχνολογικά αδύνατο και στο υπερφυσικό αναφέρουμε ενδεικτικά και μόνο ορισμένα έργα τους:
  
  • κατασκευή υπόγειων διαβάσεων (σηράγγων).
  • η αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας
  • η ισοπέδωση της κορυφής του Λόφου της Καστέλλας και η κατασκευή σπηλιάς που είναι γνωστή σήμερα ως η "σπηλιά της Αρετούσας"
  • κατασκευή λαξευτών σπιτιών εντός βράχων που σήμερα είναι γνωστά ως Θεόσπιτα και βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την Πειραϊκή Χερσόνησο και κυρίως στον Σταυρό (Μπαϊκούτση).
  • η κατασκευή του γρηγορότερου σκάφους στην εποχή τους η περίφημη "Αργώ" με τους 60 κωπηλάτες 
  • Η "δωδωναία Δρύς" για την οποία οι λίγες πληροφορίες που έχουμε περιγράφουν ένα ξύλο με μαντικές ικανότητες που προειδοποιεί τους Αργοναύτες για επικείμενους κινδύνους.
  • και φυσικά το Σηράγγιο για το οποίο αναφερόμαστε σήμερα και το οποίο βλέπετε στις φωτογραφίες, που επίσης είναι γνωστό ως Σπηλιά του Παρασκευά όταν στην σύγχρονη βέβαια εποχή κάποιος επιχειρηματίας (ο Εμμανουήλ Παρασκευάς) διατηρούσε κέντρο ακριβώς εκεί (!!) με το όνομα "Σπηλιά" στο οποίο μάλιστα τραγουδούσαν ο Μανώλης Χιώτης και η Μαίρη Λίντα



ΣΚΑΛΙΑ ΠΛΑΖ

Το Σηράγγειον λοιπόν για την οποία μιλάμε βρίσκεται στην πλευρά της Καστέλλας στην σημερινή θέση βοτσαλάκια, και στην οποία μπορείτε να προσεγγίσετε απλά κατεβαίνοντας τα σκαλάκια που βλέπουμε στην φωτογραφία ακριβώς από πάνω. Αυτά βρίσκονται 200 μέτρα μετά την στροφή της Πλατείας Αλεξάνδρας και επί της Βασιλέως Παύλου.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΗΡΑΓΓΙΟΥ

Το Σηράγγιο αποκαλύφθηκε είτε το 1897 (κατά τον Πανάγο), είτε το 1894 (κατά τον Ζαννέτο). Πριν από την αποκάλυψη του "Σηραγγίου" ο χώρος ήταν γνωστός με το όνομα "Σπηλιά Λαλαούνη". Η στοά αυτή κατά την επίσημη εκδοχή, εισχωρεί 12 μέτρα μέσα στον βράχο, κάτω από την Λεωφόρο Βασ. Παύλου και πιθανολογείται ότι ήταν ιερό αφιερωμένο στον ήρωα Σήραγγο. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε ως "Ασκληπιείο" ενώ κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους λειτούργησε ως "Βαλανείο" (Δημόσια Λουτρά).

ΣΠΗΛΙΑ


Η εξαφάνιση για την οποία ουδείς ασχολείται:

 Την ρωμαϊκή εποχή λοιπόν όπως μόλις αναφέραμε το Σηράγγιο λειτούργησε ως "βαλανείο" δηλαδή Δημόσια Λουτρά. Τότε κατασκευάστηκαν 2 ψηφιδωτά τα οποία ο Ιάκωβος Δραγάτσης ερμήνευσε το 1938 στο έντυπο "Το εν Πειραιεί Σηράγγιον". Το ένα ψηφιδωτό κατά τον Δραγάτση λοιπόν ήταν ένας νέος (ο Σήραγγος) επί άρματος και το δεύτερο παρίστανε την μυθική Σκύλλα.
Και τα δύο ψηφιδωτά εξαφανίστηκαν, κατά περίεργο τρόπο στην περίοδο της επταετίας (1967-74), όταν από την τότε δημοτική αρχή Πειραιά έγινε προσπάθεια για την διαμόρφωση και αξιοποίηση της περιοχής με την δημιουργία μόνιμων εγκαταστάσεων (Πλαζ) αλλά και του ίδιου του χώρου του Σπηλαίου. Για τα σημαντικά αυτά ευρήματα ουδείς ασχολήθηκε με το τι έγιναν. 

Ένα από τα δύο ψηφιδωτά που εξαφανίστηκαν κατά την επταετία. Κατά τον Δραγάτση βλέπουμε τον Σήραγγο σε τέθριππο άρμα


ΕΙΣΟΔΟΣ

Επίσης μέσα στο σπήλαιο βρέθηκε και ο βωμός του Αποτρόπαιου Απόλλωνα. Στον πειραιά και άλλα έργα θυμίζουν την παρουσία των Μινυών εκτός των ανωτέρω από τοπωνύμια που διασώθηκαν ως σήμερα όπως Μουνιχία, Ηετιώνεια ακτή, φάληρο κ.ο.κ.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΠΗΛΙΑΣ

 Τα ανεξήγητα, τα ψέματα και η κρυμμένη αλήθεια:


Ο χώρος δικαίως είναι Σηράγγιο και όχι σπηλιά όπως αποκαλείται. 
Σηράγγιο σύμφωνα με τα λεξικά είναι ένα υπόγειο πέρασμα μυστικό τις περισσότερες φορές και τεχνητά κατασκευασμένο. Αν ήταν απλά κοίλωμα εδάφους θα ήταν σπήλαιο. Συνεπώς από την ονομασία του και μόνο καταλαβαίνουμε ότι σε αυτό το σηράγγιο κάπου μπαίνεις και κάπου αλλού βγαίνεις. Επομένως η πληροφορία περί βάθους 12 μέτρων μόνο αναφέρεται μόνο στον προθάλαμο ή στην περιοχή που έχει ερευνηθεί και όχι επί του συνόλου του έργου. Η παράλληλη κατασκευή της Αρετούσας στην κορυφή της Καστέλλας σε καμμιά περίπτωση βέβαια δεν θα πρέπει να θεωρηθεί τυχαία, αλλά συνδυαστική με το Συράγγιο. Η λαϊκή ιστορία μιλά για την κάποια αρχοντοπούλα την Αρετούσα, που καθώς ήθελε να επικοινωνεί με τον αγαπητικό της στην Ακρόπολη τον συναντούσε μέσα από τις υπόγειες στοές της Καστέλλας. Την ιστορία την αναφέρουμε ενδεικτικά γιατί συνήθως οι λαϊκές ιστορίες πατάνε πάνω σε κάποια ιστορική βάση.
Η Είσοδος απαγορεύεται. Καμμία άλλη πληροφόρηση από την πινακίδα που υπάρχει στον χώρο

 Παράλληλες ιστορίες υπάρχουν για επικοινωνία της Ακρόπολης με παραθαλάσσιες περιοχές της Αττικής προκειμένου να γίνει φυγάδευση του χρυσού του Παρθενώνα σε περίπτωση κινδύνου και η φόρτωσή του σε πλοία ειδικών αποστολών που στάθμευαν σε συγκεκριμένες περιοχές. Αναφερόμαστε στα 6 πλοία της Αθηναϊκής δημοκρατίας Πάραλος, Σαλαμινία, Αμμωνιάς, Αντιγονίς, Δημητριάς και Πτολεμαΐς. Το Αμμωνιάς ήταν αυτό που στάθμευε στην κοντινή περιοχή (Μουνιχία - Καστέλλα). Αν ο χρυσός έρχονταν από την Αθήνα μέσω της γνωστής οδού (Πειραιώς) η Αμμωνιάς θα εστάθμευσε στο πλησιέστερο σημείο φόρτωσης που είναι ο κεντρικός λιμήν και όχι η Μουνιχία (Καστέλλα). Σε περίπτωση κινδύνου είτε κρυφά σηράγγια διακλαδίζονταν σε άλλες τοποθεσίες όπως στο Σούνιο που ανέμενε η Πάραλος, είτε στα Θεόσπιτα της Πειραϊκής Χερσονήσου που στάθμευε η Σαλαμινία.

Μην ξεχνάμε ότι πολλές στοές της Πειραϊκής είναι μπαζωμένες, χτισμένες και φραγμένες σήμερα και έχει απαγορευτεί η είσοδος σε αυτές, ενώ μέχρι και προσφάτως, όταν ο παραλιακός δρόμος της πειραϊκής σταματούσε στην έπαυλη του Σκουλούδη (νυν αντικαρκινικό νοσοκομείο Μεταξά), φυγόδικοι, φυγόποινοι και παραβάτες κατέφευγαν σε αυτές τις στοές προκειμένου να αποφύγουν την σύλληψη. Κατά την διάρκεια του τελευταίου πολέμου πολλές εσοχές και διάδρομοι χρησιμοποιήθηκαν σαν καταφύγια του πληθυσμού. 

 
  

5 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Μου έλειψε η περιοδεία στα σοκάκια και στα τόσο ενδιαφέροντα που διαβάζουμε!
Θα πάω πίσω γιατί έχασα "τεύχη¨"

Για τις γνώσεις και τις αναδρομές πολύ σ'ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

Η απαγορευτική πινακίδα συνοδεύεται επίσης από επεξηγηματική καθώς και από νέα περίφραξη...

Unknown είπε...

Ποσο κανιβαλος αμορφωτος απολιτιστος και βαρβαρος μπορει να ειναι καποιος και να μουτζουρωνει τετοιους χωρους...μα ποσο....

'EDIUM EVANS ADAMAKIS ( HELLAS) είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα πληροφόρηση για το συγκεκριμένο χώρο που όντως κρύβει πολλά μυστικά που κάποιοι θέλουν να παραμείνουν μυστικά όπως φαίνεται από την εξαφάνιση των ψηφιδωτων του χώρου. ..
Προσωπικά πιστεύω ότι στο συγκεκριμένο ψηφιδωτό απεικονίζεται ο Θεός Απόλλων παρά το γεγονός ότι η επίσημη ανακοίνωση της αρχαιολογικής υπηρεσίας εικάζει ότι πιθανόν να είναι ο Ήρωας Σήραγγος ή ο Θεός Γλαύκος.
Το γεγονός ότι εδώ υπάρχει ένα ιερό του Απόλλωνα και της Εκάτης ως θεών του ύδατος μέσα από το οποίο ο άνθρωπος που νοσεί σωματικά ή ψυχικά μέσω της κάθαρσης που μπορεί να επιφέρει το τελετουργικό βάπτισμα θεραπεύεται γίνεται φανερό πρώτον από την αρχιτεκτονική του χώρου και δεύτερον από την ύπαρξη ενός δεύτερου μωσαϊκού το οποίο απεικονίζει ολοκάθαρα την θεά Εκάτη.

Θεά Εκάτη: Η πανίσχυρη Κυρία των βασιλείων της γης, ουρανού και θάλασσας.

Κατά την Ελληνική Μυθολογία η Εκάτη εμφανίζεται σαν χθόνια θεότητα οπότε είναι λογικό να βρίσκεται στο χώρο του σπηλαίου.

Ο Ησίοδος, αναγνωρίζει στο πρόσωπό της την πανίσχυρη Κυρία των τριών βασιλείων: γης, ουρανού και θάλασσας.

Από τον Ησίοδο μαθαίνουμε πως η Θεά Εκάτη ήταν το μοναδικό παιδί των Τιτάνων Πέρση και Αστερίας. γενεαλογία που ακολουθούν και οι επόμενοι μυθολόγοι με κάποιες μικρές εξαιρέσεις.

Κατά τον Φερεκύδη πατέρας της είναι ο Αρισταίος ή Αστραίος και σύμφωνα με τον Βακχυλίδη μητέρα της η Νυξ.

Με αυτή την καταγωγή η θεά συγγενεύει με τον Απόλλωνα και την Άρτεμη –με την οποία καθ’ όλη την αρχαιότητα εν πολύς ταυτίζεται,καθώς η Φοίβη είναι μητέρα της Αστερίας και της Λητούς. Από τους γονείς της κληρονόμησε δυνάμεις πάνω στη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό.

Από γλωσσολογικής άποψης το όνομά της σχετίζεται πιθανώς με το επίθετο Έκατος όπου εξηγείται ως σύντμηση του Εκατηβόλος (αυτός που βάλλει, που ρίχνει από μακριά) που αποδιδόταν στον Απόλλωνα

Προφανώς εδώ υπάρχει ο συσχετισμός με την αρχετυπική μήτρα της αρχαίας μητέρας γεγονός που μπορεί να συνδυαστεί με την αρχαία ελληνική λατρεία της θεάς Γαίας της οποίας η μήτρα είναι τα σπήλαια των οποίων το νερό είναι τα ύδατα της ζωής που συμβολικά παραπέμπουν στο αμνιακό υγρό.
Εν κατακλείδι λοιπόν όλα τα στοιχεία φανερώνουν ότι ουσιαστικά έχουμε εδώ μια ΠΎΛΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΎ ΚΌΣΜΟΥ με κύριο στοιχείο το νερό, γεγονός που συναντάμε στους λαούς της Κεντρικής Αμερικής .

Το νερό ως μέσο θεραπείας και κάθαρσης και παράλληλα η πύλη των ψυχών σε ένα άλλο κόσμο...

'EDIUM EVANS ADAMAKIS ( HELLAS) είπε...

Συγχαρητήρια για την άψογη παρουσίαση του θέματος και τις πληροφορίες που αφορούν ένα σημαντικό προϊστορικής εποχής μνημεία των Κεκροπίδες το οποίο σαφώς συνδέεται άμεσα με την Ακρόπολη στην Αθήνα. ...Η αληθινή ιστορία του δυστυχώς παραμένει έντεχνα κρυμμένη από το κόσμο

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"