Ιστορία αεροπλανοφόρου και αλληλογραφίες παλιές!


Γράφει η Νανά Ιωαννίδου


Σερφάροντας ένα βράδυ στον υπολογιστή μου, έπεσα σε μια ιδιαίτερη φωτογραφία ενός Γαλλικού αεροπλανοφόρου που έχει πια διαλυθεί (1978), αλλά υπήρξε η ναυαρχίδα του Γαλλικού Στόλου, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με το όνομα "Porte Avions Arromanches" και που σαν μαθήτρια της Γαλλικής Ακαδημίας Πειραιά, το είχα επισκεφθεί με όλο το σχολείο, μαζί με τους δασκάλους μας, στη χρονιά του '56 ανοιχτά του όρμου του Φαλήρου, με μια αποβατική πολεμική παντόφλα του !

Παρατηρώ την λεζάντα (στην αρχική φωτογραφία) που γράφει "1956-Ανεφοδιασμός και Διέλευση του ταχυδρομείου (με συρματόσχοινα) των πλοίων Porte Avions Arromanches και Arabe".

Θα σταθώ στο ταχυδρομείο του !

Πόσο μακριά μου φάνηκε αυτή η φωτογραφία από τα σημερινά δεδομένα  της επικοινωνίας και της αλληλογραφίας, αν και σαν Νανά νομίζω ότι ήταν μόλις χθες, μ΄ όλα τα παιδιά στο απέραντο κατάστρωμα του, που σχεδόν φοβηθήκαμε την απεραντοσύνη του, αλλά και πόσο πατριωτικά τραγουδούσαμε το "Allons enfants de la patrie" !

Η Γαλλική Ακαδημία του Πειραιά  με τη "Μυροβόλο" στο ισόγειο

Στο δε πρώτο αμπάρι του, μας κατέβασαν να παρακολουθήσουμε λίγο από ημίχρονο ποδοσφαιρικού αγώνα! Θυμάμαι το χάος και τρομοκρατημένη για τη σιδερένια πολιτεία ...άντε να γράψεις την άλλη μέρα έκθεση "πως τα περάσαμε" !

Σε όλους τους αιώνες οι άνθρωποι εύρισκαν τρόπους επικοινωνίας αλλά και αλληλογραφίας γραπτούς και προφορικούς. Σε όλες τις εποχές συγγραφείς, λογοτέχνες, μουσικοί, στρατιωτικοί, επιστήμονες, ζωγράφοι αλλά και απλοί άνθρωποι κατέγραφαν μέσω της αλληλογραφίας τους, την εποχή τους με πλήθος πληροφοριών. Τα χρόνια των τελευταίων πολέμων η αλληλογραφία ήκμαζε και λέγεται ότι ο πόλεμος των Μπόερς τον δέκατο ένατο αιώνα των Άγγλων στην Αφρική εδραίωσε την αλληλογραφία μεταξύ ετερόφυλων για να απαλύνει τις σκληρές συνθήκες της ζωής των Άγγλων στρατιωτών.

Τα χρόνια μετά τον τελευταίο πόλεμο και για μια εικοσαετία ακόμη η αλληλογραφία έπαιζε σπουδαίο ρόλο για τους νέους. Ήταν σαν τα σημερινά SMS ! Πολλοί νέοι αλληλογραφούσαν για διάφορους λόγους και σκοπούς. Εμείς που ζήσαμε την αλληλογραφία στα εφηβικά μας χρόνια ήταν μια μαγεία....

Έπαιρνες μια διεύθυνση από έναν συμμαθητή σου ή από ένα περιοδικό κατ΄ αρχάς χωρίς ιδιαίτερο σκοπό, χωρίς να γνωρίζεις τον άνθρωπο -γνώριζες όμως τους ρόλους αρσενικού και θηλυκού- και με μοναδικό σύμμαχό σου μια φωτογραφία έπρεπε να γράψεις, να ταχυδρομήσεις τις σκέψεις σου και ο άλλος να μαντέψει να καταλάβει...μετά από μέρες ή και μήνες και με τον γραφικό χαρακτήρα... σε πλήρη ανάλυση!

Ήταν μια επώδυνη προσμονή, αγωνία, λαχτάρα, που ερέθιζε την σκέψη και ήταν συνύπαρξη του ονειρικού με το γήινο....
Ίσως ήταν ρομαντικό μα θα έλεγα και άκρως καλλιτεχνικό και θεραπεία ψυχής μαζί. Έγραφες μόνο για εκείνον ή εκείνη.

Σήμερα με την επικράτηση της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας  και την κυριαρχία των ηλεκτρονικών υπολογιστών με όλες τις εφαρμογές του internet, η λέξη αλληλογραφία σε χαρτί χάθηκε οριστικά. Στην καθημερινότητά μας η εξάπλωση της τηλεφωνίας στέρησε στην αλληλογραφία τους χρηστικούς λόγους ύπαρξής της και η επιστολογραφία έκλεισε οριστικά τον κύκλο της. Τώρα τα sms και τα e-mails κάνουν την ίδια δουλειά και καταγράφουν την εποχή μας, ο χρόνος και η απόσταση έχουν εκμηδενιστεί και μ΄έναν υπολογιστή παλάμης ή ένα κινητό τηλέφωνο λες τα πάντα και είσαι παντού! Όμως πάντοτε οι άνθρωποι θα διαβάζουν παλιές αλληλογραφίες είτε για πληροφορίες, είτε για ερωτικές ή  φλογερές υποθέσεις, αλλά και αλληλογραφίες ενδιαφέρουσας φιλίας για να απαλύνουν... τη μοναξιά τους και γι΄ αυτό πάντα θα μας είναι πολύτιμες...

Η Νανά Ιωαννίδου υπήρξε αλληλογράφος πριν από 57 χρόνια! Για μια πενταετία. Το 1960 όπως κάθε ωραίο τελείωσε η αλληλογραφία !

Τότε δεν γνώριζα καμιά πληροφορία σχετική για τον αλληλογράφο μου! Κατείχα όμως μια εξαιρετική αλληλογραφία από έναν Γάλλο ναύτη από το εικονιζόμενο αεροπλανοφόρο !

Από όλο τον κόσμο, όπου έπιανε λιμάνι, μου έστελνε ανταποκρίσεις, κάρτες, βιβλία, souvenirs και μακροσκελή γράμματα! Ε και βέβαια ύστερα από μισό αιώνα και....τον βρήκε το internet !!!

Σερφάροντας με το όνομά του σε κάθε γαλλική πόλη ! 
Τον ανακάλυψα σε ένα χωριουδάκι της Auvergne  (αφού τελειοποίησε η Νανά τις γνώσεις της στον υπολογιστή !)  
Τάχασε! Μου είπε πως με βρήκες; Πέρασε μισός αιώνας !
Par internet ! Είχε φυλάξει κι αυτός ολόκληρη την αλληλογραφία μου!
Μου σκανάρισε το πρώτο μου γράμμα!!
Mr Christian, j ai l' honneur ! Κ ε Κριστιάν έχω την τιμή...
Τώρα 80 ετών εκείνος, 74 εγώ, δεν έχουμε ιδωθεί ποτέ! (Είναι παντρεμένος χωρίς παιδιά)
Ούτε είχα ακούσει τη φωνή του ελλείψει τηλεφώνου !
Την διεύθυνσή του, μου την είχε δώσει συμμαθητής μου γαλλοτραφής, που βρέθηκε τότε στον δρόμο του κι είχαν ανταλλάξει δύο κουβέντες. Τώρα την άκουσα !
Δεν έχουμε σκοπό να ιδωθούμε ! Ζούμε τον μύθο μας !!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"