Ο Πειραιάς του Θεοδωράκη




Της Νανάς Ιωαννίδου

Ο Πειραιάς είναι δεμένος με τον μέγιστο Μίκη Θεοδωράκη. Το 1964 εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής της ΕΔΑ στην Β΄ Περιφέρεια Πειραιά. Το 1966 ίδρυσε τον Μουσικό Οργανισμό Πειραιά και τη Συμφωνική Ορχήστρα Πειραιά. 
Το 1966 επίσης πρωτοτραγούδησε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τη Ρωμιοσύνη ! Ήμουν εκεί ! Στις 28 Φεβρουαρίου του 1966. 



Μουσικά Σεμινάρια στο Δημοτικό Θέατρο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η νεολαία του '60 στα αστικά κέντρα, είχε ζήσει τραγουδώντας τα τραγούδια του Έλβις κι όλων των μεγάλων Αμερικάνικων αστεριών κι αργότερα των Μπιτλς. Τα ρεμπέτικα, τη νεολαία δεν την άγγιζαν τότε. Ούτε το ελαφρό τραγούδι, αλλά πηγαίναμε στις μπουάτ στην Πλάκα και τραγουδούσαμε το τραγούδι του "νέου κύματος". 


Ήταν ένα τραγούδι ερωτικό, τρυφερό και πολλές φορές με αιχμές πολιτικές. Μέσα σε πολύ μικρούς χώρους, παρεΐστικο, μ΄ ένα ποτό στο χέρι και κατάχαμα τις περισσότερες φορές σε κάτι φλοκάτες (όταν ήταν γεμάτα τα σκαμνάκια), με απαγγελία ποίησης, αλλά και με έξυπνα ανέκδοτα. Το ιστορικό "Τετράδιο" στην Πλάκα αλλά και όλα τα άλλα "Απανεμιά" κ.λ.π., ασφυκτικά γεμάτα κάθε Σάββατο κι ο αγαπημένος μας Γιώργος Ζωγράφος ο τραγουδιστής, μ΄ ένα ποτό στο χέρι, χωρίς μικρόφωνο, με συνοδεία μιας κιθάρας ή του πιάνου να μας λέει το τραγούδι.... "Ο Πίτερ  ο Γιόχαν κι ο Φρανς  που δούλευαν στην φάμπρικα φτιάχνοντας τανκς" (των Λοΐζου - Νεγρεπόντη). Αυτά γύρω στο '63 - '65.


Το 1964 είχε γνωρίσει η νεολαία τον Μίκη Θεοδωράκη από το συρτάκι στο φιλμ Ζορμπάς. Ήταν πάντα αγαπητός και ξαφνικά μαθαίνουμε για το δέσιμο του με τον Πειραιά και τη συναυλία του στο Δημοτικό Θέατρο. Πανζουρλισμός τότε για εισιτήριο στο Δημοτικό, ο λόγος...για να χορέψουμε συρτάκι !!!
Έτσι νομίζαμε μ΄ όλη την παρέα μου. Ζούσαμε στον αστερισμό του Νίκου Μαστοράκη με τους Forminx στο "Τερψιθέα" αλλά και στα χορευτικά πρωϊνάδικα με κονφερανσιέ τον Γιώργο Καρατζαφέρη !!! Μαζί του σ΄ εκείνη τη συναυλία κι ο Χ. Λεοντής, ο Μπ. Τσετίνης, η Μαρία Φαραντούρη κι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης που μόνο τραγουδιστής δεν μας φάνηκε ! Αλλά μόλις άρχισε, χαζέψαμε ! Καταλαβαίνετε τώρα....Να νομίζεις ότι θα χορέψεις και να σου τραγουδάνε...Είσαι ο στεναγμός της Κοκκινιάς, είμαι ο σπαραγμός της Δραπετσώνας !
Η μπαλάντα του Μαουτχάουζεν !

Ανάσταση ονείρων και τέλος... Η Ρωμιοσύνη, με έναν άκρως Δωρικό Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ναι, όλα είχαν αλλάξει !!!

Οι Forminx στο Κινηματοθέατρο "Τερψιθέα"


Τίποτα δεν ήταν, όπως πριν... Τα χρόνια αθωότητας είχαν τελειώσει, ήταν 28 Φεβρουαρίου 1966. Ήδη στο τότε πρόγραμμα που έχω και που σας παραθέτω δύο σελίδες του, ο Μίκης γράφει:
"τα έργα που θα ακούσετε δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν σε δίσκους, παρά μόνο αν προσκυνήσουμε τη λογοκρισία. Να καταργηθεί η λογοκρισία. Να σταματήσουν οι απαγορεύσεις... Αυτά τα δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό, αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτω από τα ξένα βήματα, αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο, αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο" (Από τον ύμνο της Ρωμιοσύνης..)
Δωροθέα, ομιλούμε τη γλώσσα την Ελληνικήν ! 
    


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"