Ο Ροζ Ναύτης του Γ. Τσαρούχη


Της Νανάς Ιωαννίδου

"Κοιτούσα πάρα πολύ τον ουρανό του Πειραιά όταν ήμουν μικρό παιδί. Αυτόν τον ουρανό δεν τον ξαναείδα σε κανένα μέρος της γης. Έχω αρκετή ευαισθησία για να βλέπω τις διαφορές. Οι πρώτες μου εντυπώσεις από τον ουρανό του Πειραιά, υπήρξαν το θεμέλιο της αισθητικής μου και των κριτηρίων μου. Μ΄αυτά τα κριτήρια κρίνω ότι υπάρχει στην τέχνη".

Έτσι μας έγραψε ο Γιάννης Τσαρούχης. Οι Πειραιώτικες καταβολές υπήρξαν αφορμή για ν΄ αποτελέσουν οι ναύτες του ένα από τα αγαπημένα θέματα του καλλιτέχνη Γιάννη Τσαρούχη. Είναι το σήμα κατατεθέν του που μαζί με τους ένστολους άνδρες, θεωρούνται τα πιο κύρια χαρακτηριστικά θέματα της καλλιτεχνικής του δημιουργίας.

Περνώντας την 60χρονη πατίνα του χρόνου ένας πίνακάς του έχει γράψει τα τελευταία χρόνια την ιστορία του. Είναι ο πίνακας του "Ροζ Ναύτης" από το ροζ φόντο.

Μίλησε ο πρωταγωνιστής του κος Αθανάσιος Τσίρος. 

Το 1954 ήταν κομπάρσος έφηβος ακόμα στα μπαλέτα, της Ηρώς Σισμάνη, που ο Τσαρούχης έκανε τη σκηνοθεσία. Τον διάλεξε ανάμεσα από πολλά παιδιά για ένα πορτραίτο

"Με χαρά το δέχθηκα. Πήγα στο ατελιέ του στη οδό Καραγεώργη Σερβίας και Σταδίου. Ο πίνακας άρχισε το φθινόπωρο του 1954 και τελείωσε σ΄ έναν μήνα". Τον τελείωσε τώρα γνωρίζουμε από τον ίδιο τον Τσαρούχη μέσα στο 1955! 

Το 1956 ταξίδεψαν μαζί με τον Ιόλα και τον πίνακα στη Νέα Υόρκη, όπου ο πίνακας απέσπασε το πρώτο βραβείο.
"Ναύτης δεν ήμουν, με έντυσε ο Τσαρούχης"! Εδώ η κα Νίκη Γρυπάρη η ανιψιά του, κόρη του αδελφού του, μας αποκαλύπτει ότι ο πατέρας της ήταν ναύτης, όπου και τον τροφοδοτούσε με ναυτικά ρούχα.

Με τον ναύτη του "Mr. Tsiros" όπως τον αποκαλούσε ο Τσαρούχης, διατηρούσε πάντα επαφές, αν και ο πρωταγωνιστής πηγαινοερχόταν στην Αμερική για επαγγελματικούς λόγους. Ωστόσο διατηρούσαν τη φιλία τους. Ο Τσαρούχης ήταν μας λέει, ένας ανεκτίμητος άνθρωπος πιο πάνω από Έλληνας και πολύ μπροστά από την εποχή του.

Τώρα έχοντας στα Εξάρχεια κατάστημα οπτικών ειδών ο σκηνοθέτης Γιάννης Ιορδανίδης του έχει χαρίσει μια ρεπλίκα του ροζ ναύτη που κοσμεί το κατάστημά του. Η τιμή του πίνακα το 1988, ήταν λέει ο κος Τσίρος, γύρω στα 20 εκατομμύρια! Πάντα ο πίνακας μένει στο σπίτι Έλληνα αντικέρ και δεν έφυγε ποτέ από την θέση του.

Αν και η νιότη του Κου Τσίρου αποτυπώθηκε με τα καλύτερα χρώματα, η μετέπειτα ζωή του σημαδεύτηκε από έναν άδικο φόνο της μοναδικής κορούλας του της Μαρίας που κυοφορούσε, όταν δήλωσε στον σύντροφό της, ότι θα ήθελε να διακόψει αυτή την σχέση. Άφησε μια κορούλα από τον πρώτο σύζυγό της. Η θλίψη μεγάλη για τον κ. Τσίρο, όμως "αυτή είναι η ζωή". Ο Γιάννης Τσαρούχης ήξερε για τον θάνατο καλύτερα από κάθε άλλον και θα του έλεγε:
 "Mr Tsiros, μην έχετε θλίψη, ο θάνατος στον άνθρωπο, είτε προσωπικά είτε σε οικείους του, είναι κομμάτι της ζωής του, εγώ όμως σας έκανα αθάνατο, έτσι η ιστορία σας και της αγαπημένης Μαρίας θα πλανιέται πάντα μέσα από τον.....ροζ ναύτη".


Πηγές:
- Αναστασία Σιμιτσιάδη
- Εφημερίδα Espresso
- Εφημερίδα ΒΗΜΑ, μαρτυρίες Ν. Γρυπάρη

1 σχόλιο:

αθεόφοβος είπε...

Τέλη της 10ετίας του 50 στην Μύκονο θυμάμαι, γιατί μου έιχε κάνει μεγάλη εντυπωση ως θέμα, να πουλιέται ολόσωμος ναύτης του Τσαρούχη σε κατάστημα που είχε μάλιστα τοποθετήσει τον πίνακα απέξω δίπλα από την πόρτα του!
Είχε μέινει μάλιστα εκεί απούλητος για μεγάλο διάστημα, γιατί τότε δεν ήταν ακόμα γνωστός ο Τσαρούχης.

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"