Το Θεμιστόκλειο Γυμναστήριο Πειραιά (1939)


Πάνω από την μετόπη μιας εισόδου απλού ρυθμού, κυριαρχούν τα μεγάλα γράμματα που δεσπόζουν πάνω της και που αναγράφουν "ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΟΝ". Πρόκειται για το πρώτο Δημοτικό Γυμναστήριο του Πειραιά, που φέρει το όνομα του ανδρός εκείνου, που δόξασε την Ελλάδα την εποχή των Περσικών πολέμων.

Εγκαινιάσθηκε το 1939 επί Δημαρχίας Μιχάλη Μανούσκου και αποτέλεσε ένα προσωπικό κατόρθωμά του, καθώς ανοικοδομήθηκε και ονομάσθηκε έτσι κατόπιν δικής του πρωτοβουλίας. Βρίσκεται στην συνοικία "Ταμπούρια" Πειραιώς. 

Φωτογραφίες του τότε νεόδμητου Θεμιστόκλειου (1939)

Λίγους μήνες πριν τα εγκαίνιά του, είχε προηγηθεί η κατασκευή της Πλατείας που βρίσκεται λίγα μέτρα μόλις μακριά. Η κατασκευή της Πλατεία από τον Μιχάλη Μανούσκο, είχε ενταχθεί στα έργα με τίτλο "Εβδομάδα Πρασίνου" που είχε διενεργηθεί το ίδιο έτος, από τις 12 έως τις 19 Φεβρουαρίου. Η κύρια είσοδος του Γυμναστηρίου βρίσκεται στην Δυτική πλευρά του και η όλη κατασκευή ακολουθεί έναν νεοκλασικό ρυθμό. 

Τις ημέρες των εγκαινίων Πλατείας και Θεμιστόκλειου Γυμναστηρίου, μεταφέρθηκε και η κεφαλή του Θεμιστοκλή στα Ταμπούρια, καθώς η παρουσία της κρίθηκε ότι ταιριάζει εκεί που ανεγέρθηκε ένα σύγχρονο γυμναστήριο που είναι ομότιτλο.

 Η προτομή του Θεμιστοκλή που κάποτε έδρευε στο κέντρο της Πλατείας Θεμιστοκλέους στο Λιμάνι του Πειραιά, μεταφέρθηκε αρχικώς και τελικά έμεινε για μια δεκαετία στην είσοδο του παλαιού Δημαρχείου Πειραιώς (Ρολόι), καθώς ο Δήμαρχος Τάκης Παναγιωτόπουλος το 1926 προκειμένου να αντιμετωπίσει τις οικονομικές δυσχέρειες του Δήμου, πώλησε την Πλατεία στην Εθνική Τράπεζα, ώστε να ανεγερθεί εκεί το εν Πειραιεί υποκατάστημά της, αυτό που σήμερα ονομάζεται Μέγαρο Ν.Α.Τ.

Πλατεία Θεμιστοκλέους στο Λιμάνι του Πειραιά.
Στο κέντρο της δέσποζε η προτομή του Θεμιστοκλή. Η έκταση της Πλατεία πωλήθηκε από τον τότε Δήμαρχο Τάκη Παναγιωτόπουλο, στην Εθνική Τράπεζα, προκειμένου να αντιμετωπισθούν οικονομικές ανάγκες του Δήμου

Η προτομή του Θεμιστοκλέους για δέκα περίπου χρόνια βρισκόταν αντικριστά με την προτομή του Απόλλωνος στην είσοδο του Δημαρχείου! Δύο προτομές από δύο Πλατείες του λιμανιού, που είχαν καταργηθεί ή μετονομασθεί (Πλατεία Θεμιστοκλέους και Πλατεία Απόλλωνος), και οι δύο βρέθηκαν να διακοσμούν ίδια είσοδο και την ίδια δεκαετία (του '30) στάλθηκαν σε άλλες περιοχές, Ταμπούρια η πρώτη και Καμίνια η δεύτερη. 

Το "Θεμιστόκλειο" έχει μήκος 106 μέτρα και ανεγέρθηκε σε δημοτική έκταση. Αν και βρίσκεται μεταξύ δύο οικοδομικών τετραγώνων που από την δεκαετία του '30 ήταν ήδη οικοδομημένα, κατάφερε να καλύψει τις ανάγκες ενός σύγχρονου για την εποχή γυμναστηρίου. 

Η εξέδρα των επισήμων βρίσκεται πάνω από την κύρια είσοδο, ενώ η χωρητικότητά του ανερχόταν σε 500 φιλάθλους. Συνολικά με το πλήθος των ατόμων που μπορεί να αναπτυχθεί εντός στίβου, δύναται να συμπεριλάβει μέχρι και τα 3.000 άτομα.



Επειδή το αρχικό δημοτικό οικόπεδο δεν ήταν άρτιο, ο Δήμος τότε αναγκάσθηκε να προχωρήσει σε απαλλοτριώσεις γειτονικών κτισμάτων και οικοπέδων, προκειμένου το γυμναστήριο να καταφέρει να αποκτήσει τις διαστάσεις εκείνες που ειδικά στα αγωνίσματα στίβου, θεωρούνται διεθνώς αναγνωρισμένες. 

Στην αρχική του κατασκευή προέβλεπε να μπορούν εκεί να διεξάγονται τόσο αγώνες ποδοσφαίρου όσο και μπάσκετ, ενώ στην βορειανατολική πλευρά υπήρχαν υπόστεγα για πολύζυγα και για χρήση ενόργανης γυμναστικής. Επίσης αποδυτήρια, ντους, λουτρά, γραφεία Διευθυντού του γυμναστηρίου και φυλάκιο εισόδου, συμπλήρωναν τις εγκαταστάσεις. Διέθετε ξεχωριστή είσοδο για τους επισήμους και μπορούσε να λειτουργήσει και βράδυ καθώς διέθετε τον απαραίτητο φωτισμό, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής.



Το "Θεμιστόκλειο" αποτελούσε το 1939 το πρώτο σύγχρονο δημοτικό γυμναστήριο στον Πειραιά, που μαζί με την νεόδμητη πλατεία του έκαναν τους κατοίκους της περιοχής να νοιώθουν υπερήφανοι για τα νέα απόκτημά τους. 

Κάτι που αξίζει να αναφερθεί είναι πως το Θεμιστόκλειο επισκευάστηκε ριζικά επί Δημαρχίας του Δημητρίου Σαπουνάκη την δεκαετία του '50. Ο σοσιαλιστής Δήμαρχος Σαπουνάκης, επισκεύασε και αναμόρφωσε στην ουσία όχι μόνο το Θεμιστόκλειο, αλλά όλα τα έργα του Μιχ. Μανούσκου, έργα που έλαβαν χώρα την περίοδο του Ιωάννη Μεταξά, δείχνοντας έτσι πως αγαπούσε τον Πειραιά πραγματικά καθώς ουδέποτε άφησε στην τύχη του να καταστραφεί, έργο πολιτικού του αντιπάλου!

Ήθος που δυστυχώς δεν ακολούθησαν σύγχρονες Δημοτικές αρχές, που αφήνουν έργα πνοής να καταστραφούν ή να απαξιωθούν καθώς θεωρούν πως ανήκουν σε αντίπαλες πολιτικές αρχές ή παρατάξεις! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"