Ναός Ζωοδόχου Πηγής Χατζηκυριακείου





του Στέφανου Μίλεση

Ο Ναός της Ζωοδόχου Πηγής στην συνοικία του Χατζηκυριάκειου Πειραιά, θεμελιώθηκε στις 3 Αυγούστου 1930, ημέρα Κυριακή. Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Βρεσταίνης Άνθιμο. Τα σχέδια του ναού εκπονήθηκαν από τον αρχιτέκτονα του Δήμου Πειραιώς κ. Αμηραδάκη.

Η οικοδόμηση και αυτού του ναού, όπως συνέβη στις περισσότερες εκκλησίες του Πειραιά, έγινε σε αντικατάσταση προγενέστερης ξύλινης μικρής εκκλησίας που είχαν οικοδομήσει οι Πρόσφυγες του '22. 

Ο Ναός της Ζωοδόχου Πηγής οικοδομήθηκε αποκλειστικά από τον προσφυγικό κόσμο του Χατζηκυριακείου (σε αντίθεση με την κοντινή εκκλησία του Αγίου Νείλου), γιαυτό και στην τελετή της θεμελίωσής του ο τότε βουλευτής Πειραιώς Μαρσέλλος αναφέρθηκε αποκλειστικά στα έργα του Μικρασιατικού Ελληνισμού που παρά τον βίαιο εκπατρισμό του, κατόρθωσε να δημιουργήσει και στη νέα του πατρίδα.

Κατά την διάρκεια της τελετής δύο κορίτσια της περιοχής οι Ευδοξία Κάρπου και Ρινέττα Χατζηνάνου απήγγειλαν ποιήματα προκαλώντας τέτοια συγκίνηση στους παρευρισκόμενους πιστούς προσφυγικής καταγωγής, που ένας κρεοπώλης της περιοχής ο Δαβουτάρης, προσέφερε αυθόρμητα υπέρ της ανεγέρσεως του ναού 1.000 δραχμές ποσό αρκετά υψηλό την εποχή εκείνη.

Σήμερα ο ναός στέκει εντυπωσιακός στην είσοδο του Λιμένα Πειραιώς, ορατός από όλα τα κρουαζιερόπλοια που δένουν ακριβώς μετά από αυτόν επί της Ακτής Ξαβερίου. Το ρολόι του στέκει σε διαφορετική γωνία από εκείνη του ναού, ώστε να πετυχαίνει την μέγιστη ορατότητα, στην είσοδο του Λιμανιού.

Είναι ο πρώτος ναός που βλέπουν οι ξένοι τουρίστες από το καταστρώματα των κρουαζιερόπλοιων, εισερχόμενοι στον Πειραιά.




Μετά την τοποθέτηση και του αντιγράφου του Λιονταριού του Πειραιά που φυλάει την είσοδο του λιμανιού, η θέση του Ναού είναι ιδαιτέρως όμορφη και αποτελεί συχνή επιλογή πλέον για τελετές γάμων και βαπτίσεων. Μπροστά από την εκκλησία καταφθάνουν τα διώροφα τουριστικά λεωφορεία περιηγήσεων. 








  Η εορτή της Ζωοδόχου Πηγής είναι κατά παράδοση εξ αυτών, που εορτάζονται (τα παλαιότερα ειδικώς χρόνια) σε όλη την Ελλάδα με πανηγύρι την παραμονή και περιφορά της εικόνας.

Στην Αττική το μεγαλύτερο πανηγύρι ιστορικά γινόταν στο Μενίδι, όπου το απόγευμα της ίδιας ημέρας γινόταν ο "Χορός των Γκριζοφόρων" όπου οι γυναίκες χόρευαν, φέροντας παλιές παραδοσιακές ενδυμασίες, στην κεντρική πλατεία.  Γνωστός βεβαίως και ο εορτασμός της Ζωοδόχου Πηγής Αθηνών. Ακόμα στο Χαλάνδρι, στην συνοικία Υμηττού, στο Βύρωνα, κ.α.

Εκτός Αττικής μεγάλος είναι ο εορτασμός στην Πάτρα, όπου την δεκαετία του '30 κατέφθαναν όλα τα εργατικά σωματεία της Πάτρας, φέροντας τα λάβαρά τους στην δοξολογία. Αμέσως μετά από αυτήν, τελούντο αγώνες δρόμου που η εκεί παράδοση ήθελε να τους έχει καθιερώσει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός από την επανάσταση του '21. Η διαδρομή είχε μήκος 7 χιλιομέτρων με τερματισμό μπροστά από το ναό. Ο νικητής της διαδρομής λάμβανε με κουλούρα με κόκκινα αυγά!

Στον Πειραιά το βράδυ της παραμονής γίνεται κάθε χρόνο εμποροπανήγυρη μέχρι τις μέρες μας που είναι όμως μικρή ως προς το μέγεθός της. Τα παλιότερα χρόνια, συγκεντρώνονταν πλήθος πλανόδιων εμπόρων όπου κατέφθαναν ακόμα και με καΐκια από τα κοντινά νησιά, ενώ οι πλανόδιοι οργανοπαίχτες και φωτογράφοι είχαν την τιμητική τους!

Παρεκκλήσι Αγίου Χριστοφόρου:

Δίπλα το Ναό της Ζωοδόχου Πηγής, στέκει από το 2006 το παρεκκλήσιο του Αγίου Χριστοφόρου, που φέρει το όνομα του δωρητή Χριστοφόρου Φραγκούλη.







Σχετικά άρθρα:


Το Βασιλικό Περίπτερο (Παλατάκι) του Πειραιά.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"