Το Πνευματικό Κέντρο που δεν έγινε...

Σχέδιο του Πνευματικού Κέντρου στην Πλατεία Κοραή


Το κτήριο της Επαγγελματικής Σχολής που κατεδαφίστηκε προκειμένου
τη θέση του να καταλάβει το "Πνευματικό Κέντρο Πειραιώς".

του Στέφανου Μίλεση

Ήταν Νοέμβριος του 1961 όταν έγινε για πρώτη φορά γνωστό, μέσω των τοπικών εφημερίδων, το σχέδιο για την ανέγερση Μεγάρου ως "Πνευματικού Κέντρου" στο κέντρο της πόλης, στη Πλατεία Κοραή. Μάλιστα για το σκοπό αυτό ο Δήμος Πειραιώς είχε λάβει και δάνειο ύψους 12 εκατομμυρίων Δραχμών από την τότε Κυβέρνηση, καθώς παρουσίασε έναν ολοκληρωμένο φάκελο για τη σημασία ανέγερσης ενός πνευματικού κέντρου, προκειμένου να στεγάσει τα ιδρύματα και τους φορείς που εκπροσωπούσαν στον πολιτισμό στη πόλη. 

Με βάση λοιπόν το φάκελο που παρουσιάστηκε τότε, προβλεπόταν να ανεγερθεί μέγαρο στη θέση της παλιάς Επαγγελματικής και Οικοκυρικής Σχολής του Δήμου που λειτουργούσε το κτήριο που ακόμη παλαιότερα, στέγαζε το μοναδικό γυμνάσιο της πόλης, το Α΄ Γυμνάσιο Πειραιώς. 

Τα σχέδια προέβλεπαν οκταώροφο κτήριο, με δύο υπόγειες αίθουσες και ημιώροφο, με πρόσοψη στην Πλατεία Κοραή. Μια από τις υπόγειες αίθουσες θα χρησίμευε ως αίθουσα κινηματογράφου, με χωρητικότητα 612 θέσεων. Στο ισόγειο προβλέπονταν να υπάρχουν καταστήματα, ενώ στους ορόφους θα στεγάζονταν οι διάφοροι σύλλογοι πολιτισμού.
Στον 4ο και 5ο όροφο θα στεγαζόταν η Δημοτική Βιβλιοθήκη με τα αναγνωστήριά της. Στον 6ο και στον 7ο όροφο, θα στεγαζόταν η Επαγγελματική Σχολή Θηλέων που στο μεταξύ θα έμενε άστεγη. 
Τέλος στον 8ο όροφο θα υπήρχε αίθουσα διαλέξεων και πνευματικών συγκεντρώσεων.

Το "Πνευματικό Κέντρο Πειραιώς" όπως παρουσιάστηκε από τον τοπικό τύπο το 1961 

Το όλον Μέγαρο είχε λάβει εκ προοιμίου και τον τίτλο του ως «Πνευματικό Κέντρο Πειραιώς». Βεβαίως μιλάμε για το σημερινό Δημαρχιακό Μέγαρο του Πειραιά, που αντικατέστησε το «Πνευματικό».

Το Δημαρχείο Πειραιώς σήμερα από Google maps.


Έτσι εγκαταστάθηκαν σε αυτό, αντί των πνευματικών φορέων, οι υπηρεσίες του Δήμου, ενώ προεβλήθη έντονα το προσωρινό της στέγασης, καθώς υπήρχε σχέδιο να ανεγερθεί ένα άλλο λαμπρό Δημαρχιακό Μέγαρο κάπου στο Κέντρο. Στο μεταξύ βέβαια την «προσωρινή» αυτή εγκατάσταση ο Πειραιάς την πλήρωσε, εκτός του δανείου, με την κατεδάφιση ενός σπουδαίου νεοκλασικού κτηρίου που δέσποζε στη Πλατεία Κοραή, το γεμάτο ιστορία κτήριο του Α΄ Γυμνασίου αρρένων Πειραιώς. Φυσικά το σχέδιο για οριστική μετεγκατάσταση των Δημοτικών Υπηρεσιών, πήγε να πραγματοποιηθεί επί επταετίας Σκυλίτση, με Νομοθετικό Διάταγμα, που ρύθμιζε το ιδιοκτησιακό καθεστώς του οικοπέδου της Ραλλείου Σχολής. Κτήριο που κι αυτό με τη σειρά του κατεδαφίστηκε για να ανεγερθεί το νέο Δημαρχείο, αυτό που μέχρι σήμερα βρίσκεται στα μπετά, ενώ το ιστορικό σχολείο της Ραλλείου για χρόνια μετακόμιζε από το ένα κτήριο στο άλλο, μέχρι που πριν λίγο καιρό μόλις εγκαταστάθηκε στα νέα κτήρια που παρελήφθησαν. 

Τα σχέδια του Δημαρχιακού Μεγάρου που θα ανεγειρόταν στη θέση της Ραλλείου.
Το γνωστό ημιτελές (γιαπί) που ουδέποτε ολοκληρώθηκε με αποτέλεσμα ούτε αυτά τα σχέδια να υλοποιηθούν.

Έτσι όχι μόνο "Πνευματικό Κέντρο" δεν έγινε αλλά με τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν είχαν στο μεταξύ κατεδαφιστεί δύο κτήρια, που κατά τύχη ή ατυχία, ήταν και τα δύο σχολεία θηλέων (η Επαγγελματική και Οικοκυρική Σχολή Θηλέων και το επίσης θηλέων, Γυμνάσιο της Ραλλείου), ενώ οι πολιτιστικοί φορείς της πόλης, αρρένων και θηλέων, έμειναν άστεγοι αμφότεροι.

Το νέο Δημαρχιακό Μέγαρο στη θέση της Ραλλείου Σχολής

Συνοψίζοντας λοιπόν το σημερινό Δημαρχείο Πειραιώς στεγάζεται στο κτήριο που προοριζόταν για "Πνευματικό Κέντρο Πειραιώς", το κτήριο που προοριζόταν για Δημαρχείο Πειραιώς, στο οικόπεδο της Ραλλείου, ουδέποτε ολοκληρώθηκε, ενώ σήμερα προορίζεται για στέγαση των Δικαστηρίων, παραβλέποντας το γεγονός πως ο αρχικός του προορισμός ήταν για Δημαρχείο! 

Το φαινόμενο αυτό στον Πειραιά, δυστυχώς δεν είναι σημερινό. Μη ξεχνάμε τη ξαφνική μετεγκατάσταση κάποιο πρωινό των υπηρεσιών του Δήμου στο Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων (στο γνωστό Ρολόι) καθώς κρίθηκε ότι εκεί έπρεπε να στεγάζεται ο Δήμος. Μετά από χρόνια όταν το σύμβολο της πόλης, το ρολόι, όταν έπαψε πια να καλύπτει τις στεγαστικές ανάγκες του Δήμου, γκρεμίστηκε λες και δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για άλλους λόγους.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"