Φορτηγό ατμόπλοιο κατά ταβέρνας (1936)

του Στέφανου Μίλεση

Στις 4 Φεβρουαρίου 1936 συνέβη κι αυτό στον Πειραιά! Ένα φορτηγό ατμόπλοιο παραλίγο να διαλύσει μια ταβέρνα. Την ημέρα εκείνη η ταχύτητα του ανέμου έφτανε τα 50 μίλια την ώρα ενώ τα κύματα έφταναν στο ύψος τα τρία μέτρα. Η απόσταση μεταξύ των κυμάτων ήταν είκοσι μέτρα ενώ όταν τα κύματα έσκαγαν στην πειραϊκή ακτή οι αφροί τους απλώνονταν σε απόσταση σαράντα μέτρων. 

Τα κύματα από τις Τζιτζιφιές έως το λιμάνι του Πειραιά πότιζαν τα σπίτια της παραλίας οι κάτοικοι των οποίων για να μπουν ή να βγουν από αυτά γίνονταν μούσκεμα! Τα δρομολόγια των τραμ που περνούσαν από την παραλία διακόπηκαν, ειδικώς το τραμ της Καστέλλας που η διέλευσή του από την πλατεία Αλεξάνδρας κρίθηκε ιδιαιτέρως επικίνδυνη. Μέσα σε αυτή την θαλασσοταραχή το φορτηγό ατμόπλοιο «Ζανέττα» που βρισκόταν αρόδο έξω από το λιμάνι του Πειραιά, παρασύρθηκε προς τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και αφού πέρασε τους βράχους του εξωτερικού κυματοθραύστη βρέθηκε να «βάζει πλώρη» για την ταβέρνα του Παρλαμά που βρισκόταν δίπλα από την Σχολή. 

Πέρασε ακόμα και ένα προστατευτικό ανάχωμα που είχε σηκώσει ο ίδιος ο Μανώλης Παρλαμάς και η πλώρη του φορτηγού ατμόπλοιου βρέθηκε μερικά μόνο μέτρα πριν εμβολίσει την ταβέρνα! Μάρτυρες του πρωτοφανούς αυτού θεάματος ήταν οι πλοηγοί καθώς δίπλα από την ταβέρνα υπήρχε ο πλοηγικός σταθμός. Κάθε κύμα που ακολουθούσε ακόμα πιο ορμητικά ένα προηγούμενο, έσπρωχνε και από λίγο το πλοίο προς την ταβέρνα. Μέσα σε ένα απαίσιο τριγμό το καράβι σερνόταν πάνω στη βραχώδη ακτή. Το «Ζανέττα» έφτασε να διαλύσει την πρώτη σειρά τραπεζιών της ταβέρνας σκορπώντας πανικό στο προσωπικό της ταβέρνας καθώς ήθελε μερικά μόνο μέτρα για να διαλύσει το κατάστημα από τα θεμέλια. Ωστόσο το πλοίο σταμάτησε εκεί, και δεν προχώρησε άλλο. 

Την επομένη ημέρα η αρθρογραφία των εφημερίδων κατέγραφε την είδηση με μάλλον εύθυμο τρόπο όπως «ατμόπλοιο κατά βαρελιών κρασιού» ενώ σε άλλο άρθρο σημειώθηκε το εξής: «Η καημένη η «Ζανέττα» αφού επί 25 χρόνια εργάστηκε στη θάλασσα, πόθησε την ανάπαυση και λίγο κρασάκι σε μια απόμερη γωνιά της Πειραϊκής ακτής».

Κρίθηκε ότι η απομάκρυνση του πλοίου ήταν ασύμφορη οικονομικά καθώς τα έξοδα για την διάσωσή του υπερέβαιναν την αξία του. Έτσι αποφασίστηκε η διάλυση του πλοίου θεωρούμενο ως ολική απώλεια. Το χρονικό διάστημα που ακολούθησε το πλοίο τεμαχίστηκε και τετράτροχα κάρα μετέφεραν τα κομμάτια του στις υψικαμίνους της Δραπετσώνας και του Αγίου Γεωργίου.

Διαβάστε επίσης:

Στου Παρλαμά (Ο Πειραιώτης σαμποτέρ που έγινε τοπωνύμιο)

Οι πλοηγοί του πειραϊκού λιμανιού (ιστορία Πλοηγικού Σταθμού Πειραιά)