1969. Ο όρμος άδειος από σκάφη - Τα έργα κατασκευής της Μαρίνας Ζέας με την επιχωμάτωση του γραφικού όρμου της Φρεαττύδας σχεδόν ολοκληρώθηκαν. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν ένα έτος αργότερα από τη λήψη της φωτογραφίας, στις 19 Ιουνίου 1970. Η Μαρίνα Ζέας χαρακτηρίσθηκε σημαντικό έργο υποδομής θαλασσίου τουρισμού. Από την άλλη επιχωμάτωσε τον πανάρχαιο ορμίσκο της Φρεαττύδας που αποτελούσε σημαντικό σημείο ιστορικής αναφοράς για τον πολιτισμό στον Πειραιά με το "εν Φρεαττοί Φονικό Δικαστήριο". Πρέπει να διευκρινιστεί ότι η απόφαση επιχωμάτωσης του όρμου πάρθηκε το 1964. Καθώς το έργο ολοκληρώθηκε και εγκαινιάστηκε το 1970, επί Χούντας, ταυτίστηκε με την περίοδο του Σκυλίτση, παρότι είχε αποφασιστεί και είχε γίνει έναρξη προγενέστερα. Οι βανδαλισμοί δια κατασκευής φαραωνικών έργων, αποτελούσαν πάντοτε μια πληγή για τον Πειραιά. Στο όνομα της δημόσιας ανάγκης και ωφέλειας (βλέπε κέρδη), δεν υπήρξε σεβασμός ούτε στο αρχαιολογικό παρελθόν, ούτε στην γραφικότητα και ωραιότητα του τοπίου, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην αξιοποίηση του αρχαιολογικού πλούτου, στο σεβασμό στους κατοίκους της περιοχής κ.ο.κ. Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση επιχωμάτωσης της Ακτής Πρωτοψάλτη που κατήργησε ένα επίσης μοναδικό τοπίο. Στην Ελλάδα καθιερώθηκε ένα τεχνικό έργο να επιβάλλεται χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της τοπικής κοινωνίας και συνήθως δεν αποσκοπεί προς το συμφέρον της. Συνήθως πρόκειται για σχέδια που καταρτίζονται πρόχειρα, που αργότερα μεταβάλλονται για να διορθώσουν λάθη, με ταχύτητα στην εκτέλεση, με έλλειψη προοπτικής για το μέλλον είναι μόνο μερικά στοιχεία που συντελούν στην κακοτεχνία. Όμως κύρια, είναι η άγνοια της ιστορίας και η έλλειψη παιδείας. Μεταξύ άλλων στο "μπάζωμα" καλύφθηκε και η αρχαία ιαματική πηγή που είχε ονοματίσει για μεγάλη περίοδο του παρελθόντος τον όρμο (Τσιρλονέρι), που θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί, έστω και για αυτό, η διάσωσή της.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου