Η φτώχια του πειραιά στο διαδίκτυο. Εσείς είστε απαραίτητοι

Το ιστορικό Δημαρχείο Πειραιά (από τον Πίνακα του Άγγελου Παπαδόπουλου)
Αντί για κάποια ανάρτηση ιστορικού χαρακτήρα που αφορά την πόλη μας τον Πειραιά, σήμερα θα ήθελα να κάνω κάποιες σκέψεις που θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας. 
Ήταν αρχές του 2009 όταν χαζεύοντας στην μηχανή αναζήτησης του google, χτύπησα την λέξη "Πειραιάς".  Στην οθόνη του υπολογιστή μου εμφανίστηκαν τότε 513.000 αποτελέσματα. Στην συνέχεια έγραψα την λέξη "Αθήνα" και ξάφνου είδα σχεδόν 57 εκατομ. αποτελέσματα να κατεβαίνουν μπροστά μου. Εντάξει είπα δεν είναι τυχαίο, είναι η πρωτεύουσα της ελλάδας κ.λ.π. 
Η περιέργειά μου όμως δεν σταμάτησε εκεί. Άρχισα να χτυπάω πόλεις της ελλάδας και να συγκρίνω τα αποτελέσματα της αναζήτησης με αυτά του Πειραιά. Το αποτέλεσμα ήταν διαφωτιστικό. Δείτε και μόνοι σας:
Θεσσαλονίκη: Σχεδόν 59 εκατομ. αποτελέσματα
Καστοριά: 4 εκατομ.
Λαμία: 3,5 εκατομ.
Βόλος: 8 εκατομ.
Τρίκαλα: 6,5 εκατομ.  
Δεν χρειάστηκα παραπάνω χρόνο για να καταλάβω τι συμβαίνει. Μετά αντί της λέξης "πειραιάς", έβαλα την λέξη "πειραιά" και ως δια μαγείας 17 εκατομ. αποτελέσματα εμφανίστηκαν. Αυτό οφειλόταν σαφώς στις υπηρεσίες που προσφέρει το λιμάνι και τα δρομολόγια των πλοίων στην δημοφιλία των αναζητήσεων. Σκέτη η λέξη "πειραιάς" όμως ήταν απογοήτευση. Το πρώτο λιμάνι της χώρας, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην ελλάδα, ήταν έτη φωτός πίσω από την καστοριά, τον βόλο, την Λαμία. Ακόμα και πόλεις εκτός ελλάδας όπως τα Τίρανα (με 644.000 αποτελέσματα) ήταν μπροστά μας. Πόλεις σε τριτοκοσμικές χώρες έδιναν περισσότερα αποτελέσματα από τον πειραιά. 
Στα αγγλικά συμβαίνει κάτι ανάλογο, επειδή όμως η λέξη Piraeus περιλαμβάνει και την πόλη και το λιμάνι (άκλητη γαρ η λέξη στα αγγλικά) βοηθά την αύξηση του αριθμού, όμως και πάλι έρχεται η απογοήτευση, γιατί όταν χτυπήσεις την λέξη beograd (Βελιγράδι) για παράδειγμα βλέπεις 96,5 εκατομμύρια αποτελέσματα για μια πόλη που δεν διαθέτει καν λιμάνι και πολύ περισσότερο το λιμάνι αυτό να είναι το μόνο σημείο αφιξαναχώρησης σε 70 τουλάχιστον τουριστικούς προορισμούς.

Από τα προαναφερόμενα καταλαβαίνει λοιπόν κανείς αφενός την χρόνια αδιαφορία των επίσημων φορέων της πόλης μας για την τουριστική ανάπτυξή της μέσω μιας ισχυρής παρουσίας μας στο internet αφετέρου όμως ότι εμείς οι ίδιοι σαν δημότες αυτής της πόλης που λέμε ότι την αγαπάμε, δεν ασχολούμαστε καν με αυτήν.
Είναι σαν να λες ότι αγαπάς το παιδί σου αλλά να μην έχεις ούτε μια φωτογραφία του από την γέννησή του, από τα παιδικά του και εφηβικά του χρόνια. Σαν να μην μπορείς να θυμηθείς ούτε μια ιστορία που πέρασες μαζί του, να μην έχεις μια κοινή ανάμνηση να μοιραστείς. Είναι παρατηρημένη η φτώχια του Πειραιά στο διαδίκτυο. Όσοι ασχολούνται με την προβολή και την ιστορία αυτής της πόλης το ξέρουν πολύ καλά. 


Στην μπλογκόσφαιρα ανακυκλώνονται οι ίδιες φωτογραφίες, οι ίδιες ιστορίες, έστω και εαν υποτίθεται υπάρχουν εκατοντάδες διευθύνσεις για τον πειραιά μας όλες μα όλες ανακυκλώνουν η μια την άλλη. Αποτέλεσμα η ιστορία του Πειραιά να παραμένει άγνωστη. 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε για μένα η τελευταία ανάρτηση που αφορούσε τον βομβαρδισμό του Πειραιά από τους συμμάχους. Όταν ξεκίνησα την έρευνα στα ελληνικά υπήρχε μια βάση (έρευνα του Κουτουζή για παράδειγμα) πάνω στην οποία πατούσαν όλοι και ανακύκλωναν τα ίδια και τα ίδια. Την αναφορά του αστυφύλακα του ΄44 για τον βομβαρδισμό και άλλες 2, 3 ιστορίες. Τα υπόλοιπα επίσημα μπλογκ όταν μιλούσαν για τον βομβαρδισμό το μόνο που έκαναν ήταν να παρουσιάζουν την δέηση του δημάρχου και να δείχνουν φωτογραφίες με λεζάντες ονομάτων του δημοτικού συμβουλίου που πήγαν και τι έκαναν. 
Αυτός ήταν ο βομβαρδισμός; αυτή είναι η ιστορία μας; Χρειάστηκε να ανατρέξω σε αγγλικές και αμερικανικές ιστοσελίδες για να μάθω για την ιστορία μου. Ντροπή; Αίσχος;
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ο μέσος έλληνας να μην γνωρίζει ότι ο πειραιάς μας βομβαρδίστηκε από συμμάχους. Και αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι λογικό, πόσο λογικό είναι να μην το ξέρει αυτό ούτε ο νέος σε ηλικίας δημότης αυτής της πόλης; Πόσο λογικό είναι οι περισσότεροι πειραιώτες να αποκαλούν τον Τινάνειο κήπο, Τιτάνειο κήπο; (ψιλά γράμματα τότε θα είναι η φωνή διαμαρτυρίας κατά αυτού του δολοφόνου γάλλου ναυάρχου που τόσα χρόνια το όνομά του κοσμεί πειραϊκό κήπο). Αίσχος και ντροπή να ρωτάς για το λιοντάρι του πειραιά και να σε κατευθύνουν σε γνωστό μπαράκι της Πειραϊκής.
Ο πειραιάς μας χρειάζεται. Χρειάζεται το μεράκι μας να ανεβάσουμε μια νεα ιστορία, μια νέα φωτογραφία, μια ανάμνηση. Τι οφελεί να υπάρχει (αν υπάρχει) υπηρεσία ιστορικού αρχείου όταν κρατά τις αναμνήσεις σε κούτες και δεν τις περνά έξω στον κόσμο. Τι οφελεί να δημιουργείς μια ιστοσελίδα ή ένα μπλόγκ με σκοπό να κάνεις αντιγραφή και επικόλληση των ίδιων ιστοριών.
Τι οφελεί να υπάρχουν δημοτικές ιστοσελίδες που να δείχνουν τι κάνει κάθε μέρα ο δημάρχος, ο αντιδήμαρχος (ναι να υπάρχουν και αυτά αλλά όχι μόνο αυτά) όταν την επομένη η είδηση της προηγουμένης αποτελεί για την πόλη μια άχρηστη πληροφορία.
Γνώρισα μέσα από την ενασχόλησή μου με την πειραϊκή ιστορία, άτομα που τρέχουν μέσα σε βροχή, ξοδεύουν από τις δυνάμεις τους από τον χρόνο τους να κάνουν έρευνα, να παρουσιάσουν κάτι το διαφορετικό, κάτι που θα προσθέτει όχι που θα ανακυκλώνει. Κι όμως αυτά τα άτομα χρειάζονται πρωτίστως εσας. Γιατί η επιβράβευση είναι απλά η παρουσία σας.  
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα αλλά θα γινόμουνα περισσότερο κουραστικός παρά εποικοδομητικός. Συμφέρον του πειραιά μας αλλά και δικό μας είναι η ανάδειξη της ιστορία του τόπου μας. Μέσα από αυτό θα βγούν κερδισμένοι όλοι και πρώτα οι δημοτικές αρχές. (ότι προβολή και αν τους έκαναν τα μέσα της εποχής τους σήμερα μια επίσκεψη στο ίντερνετ για δημάρχους δέκα και είκοσι ετών πριν είναι αρκετή για να δείτε το ποσοστό αφάνειάς τους. Αντίθετα αρχαιότεροι δήμαρχοι είναι περισσότερο γνωστοί όχι γιατί έκαναν μεγαλύτερο έργο αλλά γιατί τα ονόματά τους διασώθηκαν μέσα από την ιστορία). 
Σώστε την ιστορία της πόλης μας, αναδείξτε την.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.



4 σχόλια:

YACHTPPS είπε...

Telio arthro!!!!!!!

MLP είπε...

Δεν είναι ιστορικού περιεχομένου η ανάρτηση είναι όμως τόσο ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ και ΚΑΙΡΙΟΥ περιεχομένου...
Συγχαρητήρια και ευχαριστίες από καρδιάς για τα νοήματα που τόσο εύστοχα αναπτύσσονται στο κείμενο αυτό...

iacob είπε...

Σ ευχαριστω πρωτα απ ολα για οσα μαθαινω στα γεραματα,για τον Πειραια μας..θα προσπαθησω να βοηθησω οσο μπορω την υπεροχη προσπαθεια σου το χρωσταμε πανω απο ολα στην αγαπημενη μας πολη..

Διογένης είπε...

Είναι ακριβώς, (δυστυχώς), όπως τα λές και τα γράφεις... Αλλά πέρα απ' αυτή τη φτώχια, υπάρχει και μιά άλλη... Η Φτώχια της αποβιομηχάνισης του Πειραιά... Θλίβομαι και αγανακτώ όταν περνάω έξω από τα Λιπάσματα, τη Χρωπεί, Την Πειραϊκή - Πατραϊκή, τα Ταμπάκικα ακόμα και από το εγκαταλελειμένο,(αλλά λειτουργών ακόμη, άραγε για πόσο), Τσιμεντάδικο της ΑΓΕΤ.

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"