Ένα χωριό στο κέντρο του Πειραιά



Διαγώνια απέναντι από τον Νέο Επιβατικό Σταθμό αφιξαναχώρησης κρουαζιερόπλοιων στην Ακτή Ξαβερίου υπάρχει μια μικρή συνοικία που για μας που μένουμε εδώ γύρω είναι πλέον εικόνα συνηθισμένη, αλλά για αυτούς που την αντικρύζουν για πρώτη φορά αποτελεί στην ουσία νησίδα ξεχασμένη από τον χρόνο. Είναι το λεγόμενο χωριό ή τα προσφυγικά του Ξαβέρη όπως οι παλαιότεροι ονομάζουν. Βέβαια υπάρχει μια ιδιομορφία (και όχι η μόνη βέβαια στον πειραιά) σε αυτή την περιοχή που όλοι ονομάζουν Ξαβέρη. Πάνω από την γέφυρα όλες οι ναυτιλιακές εταιρείες που ακόμα υπάρχουν φέρουν ταχυδρομική διεύθυνση Ακτής Μιαούλη ενώ ακριβώς κάτω από την γέφυρα όλη η περιοχή εντός λιμενικής ζώνης είναι καταχωρημένη ως Ακτή Ξαβέρη.

Είναι ένα σύνολο από 15 περίπου σπίτια, κατασκευασμένα κατά το πρώτυπο κατασκευής των προσφυγικών κατοικιών και εξαφανισμένο κάτω από μια σύγχρονη γέφυρα που λίγο μετά φιλοξενεί το τέρμα των λεωφορείων στην διασταύρωση με την Κλεισόβης. Τα χιλιάδες άτομα που περνούν καθημερινά από την γέφυρα αυτή κυρίως με τα αυτοκίνητά τους αγνούν αυτό το χωριό που είναι τελείως αφανές στον ανυποψίαστο διαβάτη. Λίγο το ύψος της γέφυρας, λίγο η φυσική στέγη που έχουν δημιουργήσει τα δένδρα καλύπτουν τελείως αυτή την γη ξεχασμένη από τον χρόνο. Τα περισσότερα από αυτά τα σπίτια συνεχίζουν μέχρι σήμερα να κατοικούνται, ενώ οικογένειες μέσα σε ένα περιβάλλον πραγματικά εξωγήινο για τον σημερινό πειραιά περνούν την καθημερινότητά τους σαν κάτι το σύνηθες. Αποτελούν αντικείμενο για εκατοντάδες τουρίστες που αυτό το τοπίο τους παραξενεύει και σπεύδουν να το αποθανατίσουν, ενώ δεν είναι λίγοι και οι έλληνες που τραβάνε φωτογραφίες, προκαλώντας την δυσφορία των κατοίκων αυτού του χωριού. 


Δεν ανήκουμε στους πρόσφυγες λένε οι κάτοικοι:
Όπως αναφέρει στην έρευνά του ο Κουτουζής, πολλοί όταν κατασκευάστηκε η γέφυρα αποζημιώθηκαν και έφυγαν. Όμως κάποιοι σε πείσμα των καιρών συνεχίζουν και μένουν ακόμα εκεί, έστω κι αν η γέφυρα στέκεται σαν ένας τσιμεντένιος γίγαντας πάνω από τα κεφάλια τους. Αν και στην ευρύτερη περιοχή όπως προανέφερα αποκαλούν το σημείο "τα προσφυγικά" οι ίδιοι οι κάτοικοι του χωριού αρνούνται αυτόν τον χαρακτηρισμό γιατί λένε ότι ανήκουν στις πρώτες οικογένειες που εποίκισαν τον πειραιά και δεν έχουν καμία σχέση με τους πρόσφυγες. 
"Μας ανήκει η περιοχή εδώ και 180 χρόνια" λένε αυτοί που μένουν ακόμα εκεί. "Άλλωστε να φύγουμε να πάμε που;" Πάνω από την γέφυρα είναι εύκολο να διακρίνει κανείς ότι διατηρούν τους κήπους τους, τα λουλούδια τους, τα ζωντανά τους όπως πάντοτε έκαναν.
 Από την άλλη πλευρά οφείλουμε να πούμε ότι όλη αυτή η περιοχή μετά το άδοξο τέλος της μικρασιατικής εκστρατείας, στην περιοχή των καρβουνιάρικων, εγκαταστάθηκε πλήθος προσφύγων που διέμεναν σε ξύλινα παραπήγματα που κάλυπτα όλη την περιοχή και που το 1968 τα γκρέμισε ο τότε δήμαρχος πειραιά Αριστείδης Σκυλίτσης, προκειμένου να κατασκευάσει τον παραλιακό δρόμο

Από την γέφυρα τα δέντρα έχουν καλύψει τον οικισμό και ελάχιστα σπίτια από κάτω είναι ορατά
Προσεκτικότερη ματιά όμως ανάμεσα στα δέντρα φαίνονται στέγες
Εδώ φαίνεται γέφυρα που υπάρχει ακριβώς μετά την είσοδό του στον χώρο και που πρέπει κανείς να διασχίσει υποχρεωτικά για να εισέλθει εντός
Κάτω από όλο αυτό το πράσινο κανείς δεν πιστεύει ότι υπάρχει οικισμός. Σε αντιδιαστολή οι νέες πολυκατοικίες ακριβώς πίσω

    

9 σχόλια:

ElenaG είπε...

μια σημαντική όμορφη γεμάτη αγάπη ανάμνηση της ζωής μου είναι συνδεδεμένη με την ακτή Ξαβερίου!!!!
αλήθεια...πάντα έλεγα να το ψάξω ...να μάθω γι αυτή τη τόσο περίεργη ονομασία...γνωρίζεις πως πήρε αυτό το όνομα;

Σ ευχαριστώ παρα πολύ!!!!

Stefanos Milesis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Stefanos Milesis είπε...

α ξέχασα να σου πω ότι αν σε παραξενεύει το όνομα οφείλεται ότι ήταν Ιταλός. Xaverio Stella

Stefanos Milesis είπε...

ευχαριστώ για την ανάρτηση

Stefanos Milesis είπε...

Η περιοχή πήρε το όνομά της από κάποιον Ξαβέριο Στέλλα, ο οποίος κατά τον 19ο αιώνα διατηρούσε εκεί ζυθο-καφενείο. Επειδή η περιοχή τότε ήταν έρημη και ο μόνος που υπήρχε ήταν αυτός, η περιοχή πήρε και το όνομά του. Αυτό είναι κάτι σύνηθες για την περιοχή του Πειραιά. Παρόμοια έχουμε και για την ακτή Τζελέπη, την Περιοχή Βρυώνη αλλά και στην Αθήνα την περιοχή Ζωγράφου κ.ο.κ.
Πολλές πληροφορίες έχουν φτάσει σε εμάς σήμερα από διηγήσεις παλαιοτέρων, άλλες έχουν διασταυρωθεί άλλες όχι. Ο συγκεκριμένος ήταν Ιταλός πάντως Xaverio Stella

Pireas Piraeus είπε...

μπραβο!!!παρα πολυ ωραιο αρθρο!!ξερουμε ποτε κατασκευαστηκε η γεφυρα?στο flickr ειχα βρει μια φωτογραφια του 1947 ,που φυσικα τοτε δεν υπηρχε γεφυρα...

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτικό! Αυτή είναι μια πτυχή της γοητείας του Πειραιά!

agou είπε...

Υπάρχει και άλλη μια περιοχή στον Πειραιά που μοιάζει με χωριό: ο οικισμός ανάμεσα στην Παπαναστασίου και στο Τουρκολίμανο.

Ανώνυμος είπε...

ο καθηγητης της γυμναστικης που εδινε τα βροντωδη παραγγελματα στις γυμναστικες επιδειξεις
των μαθητων ελεγετο ΜΑΓΚΛΑΡΑΣ και ιχι ΜΟΥΛΑΡΑΣ

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"