Μνημείο Ρώσων Πειραιά (υπό την αιγίδα της Ρώσικης Πρεσβείας)


Σε παλαιότερες αναρτήσεις μας, έχει ήδη παρουσιαστεί η ιδιαίτερη σχέση που είχε ο Πειραιάς με τους Ρώσους. Σχέση που είχε ήδη κτιστεί από την εποχή του Κριμαϊκού Πολέμου στην συνέχεια με τη ρωσικής καταγωγής Βασίλισσα Όλγα (Όλγα Κωνσταντίνοβα) και γενικότερα με την ενασχόληση πειραιωτών με το εμπόριο και την ναυτιλία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την ύπαρξη του Ρωσικού Νοσοκομείου Πειραιά, και της Ρωσικής κοινότητας Πειραιά

Μιλάμε κυρίως για την εποχή της τσαρικής ρωσίας, που στον πειραιά σχεδόν πάντοτε ναυλοχούσαν πλοία του ρώσικου στόλου όπως το "Κουμπάνιετς" (21/11/1907) ή του "Χιβίνιετς"

Πειραιώτες έγιναν γνωστοί  και πλούσιοι από τις ελληνορωσικές επαφές όπως ο Ιωάννης Βρυώνης ο οποίος προερχόμενος από την Μαντζουρία μιλούσε ρωσικά γεγονός που τον έκανε να ασχοληθεί με την τροφοδοσία του ρώσικου στόλου του πειραιά και να αποκτήσει πολλά χρήματα. Το ονομά του έμεινε γνωστό μέχρι και τις μέρες μας από την περιοχή που ήταν το σπίτι του (Περιοχή Βρυώνη Πειραιά).

Όλη αυτή η δραστηριότητα της ρώσικης κοινότητας πειραιά, δεν θα μπορούσε παρά να καταγραφεί όχι μόνο ιστορικά αλλά και να αφήσει τα ίχνη της στην πόλη του πειραιά. 
Αυτά τα ίχνη διακρίνονται στο νεκροταφείο του Πειραιά την "Ανάσταση".

Ο χαρακτηριστικός τρούλος τυπικής ρώσικης αρχιτεκτονικής

Η παρουσία των ρώσων πειραιά όχι μόνο καταγράφεται ιστορικά μέσω των ρώσικων μνημείων αλλά προστατεύεται κιόλας απευθείας από την Ρωσική Πρεσβεία Ελλάδας


Ο ρώσικος ναός μαζί με το ναυτικό μνημείο και τους τάφους των ρώσων του πειραιά

Το Ρωσικό Νεκροταφείο Πειραιά περιλαμβάνει τάφους ρώσων διαφορετικών εποχών με κύριο στοιχείο ένωσης την θάλασσα. Είτε αποτέλεσαν πληρώματα πολεμικών πλοίων που όπως προαναφέραμε ναυλοχούσαν στο λιμάνι του πειραιά, είτε μιλάμε για νεκρούς ναυμαχιών του 19ου αιώνα και έπειτα, είτε για εμπόρους και ναυτικούς που είχαν αναπτύξει εμπορικές σχέσεις με το λιμάνι του πειραιά. Για τα πρώτα μνήματα Ρώσων είχε φροντίσει την συντήρησή του και προστασία του η Βασίλισσα Όλγα σποραδικά στην αρχή (1904), συστηματικά στην συνέχεια με συνεχείς επεκτάσεις μέχρι που έφτασε το αριθμό των 1.000 περίπου στρατιωτών και πολιτών. 

Το Ρώσικο Νεκροταφείο έχει τεθεί και υπό την προστασία των Ρώσων Ναυτικών Δοκίμων, ενώ τελευταία φορά αποκατάστασης και συντήρησης χώρου έγινε σχετικά προσφάτα (2009). 

Βρίσκεται σε ειδικό τμήμα της "Ανάστασης" και έχει τεθεί υπό την αιγίδα της Ρώσικης Πρεσβείας στην Ελλάδα.

 Δήλωση της ιδρυμένης Ένωσης ρώσων μεταναστών Ελλάδας:

Τον στόχο της Ένωσης Ρώσων Μεταναστών στην Ελλάδα έκανε γνωστό με δήλωσή της στο ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ η ιστορικός Ιρίνα Ζάλνινα-Βασιλκιώτη στα Μ.Μ.Ε. ο οποίος είναι η συσπείρωση των ομογενών από την Ρωσία, η διαφύλαξη των παραδόσεων φιλίας των δύο χωρών και η ανακαίνιση των μνημείων της ρώσικης παρουσίας στην Ελλάδα.

Στο Ρώσικο νεκροταφείο Πειραιά με μέριμνα αυτής της ένωσης χαράκτηκαν τα ονόματα όλων των ρώσων που έπεσαν στην ελλάδα.


Μια άγνωση παράδοση σήμερα:

Και ότι δεν είναι γνωστό σε μας τους πειραιώτες είναι ήδη γνωστό στους Ρώσους. Αποτελεί παράδοση πλέον για το Ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό, όταν πολεμικά του επισκέπτονται το λιμάνι του πειραιά, να καταθέτουν στεφάνι στο Μνημείο Ρώσων
Παράδοση πο τήρησε και το καταδρομικό στόλου Μαύρης Θάλασσας "ΑΖΟΦ" όταν επισκεπτόμενο τον Πειραιά επί Δημαρχίας Αγραπίδη επισκέπτηκε τον ανωτέρω χώρο.
Το ίδιο συνέβει με το επίσης πολεμικό στόλου Μαύρης Θάλασσας "ΓΙΑΜΑΛ" το πρόγραμμα του οποίο περιελάμβανε την Κέρκυρα προκειμένου να εορταστεί ο Ναύαρχος Φιοντόρ Ουσακόφ, υπό την διοίκηση του οποίου το 1799 ρώσοι ναύτες απελευθέρωσαν την Κέρκυρα. 
Στην συνέχεια το "ΓΙΑΜΑΛ" πήγε στην Πύλο για τον εορτασμό της επετείου του Ναυαρίνου και εν συνεχεία έφτασαν στον Πειραιά για απόδοση τιμών στο Μνημείο Ρώσων Πειραιά.

Στο βίντεο δείτε Ρώσους να παρελαύνουν στις Σπέτσες σε συμμετοχή αγήματος στον εορτασμό της επετείου 28ης Οκτωβρίου. 





2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Очень хороший и всеобъемлющий Стефанос.
Демосфен Boukis Джона

Stefanos Milesis είπε...

оригинал спасибо. Вы говорите русского по мере того как I видеть

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"