Ο Ύμνος του "Θρύλου" έχει την δική του ιστορία !


Γράφει η Νανά Ιωαννίδου

Ο Πειραιάς δεν είναι μόνο γνωστός για το λιμάνι του, πιο γνωστός είναι για τον "Θρύλο", τον Ολυμπιακό του. Λαϊκό άθλημα το ποδόσφαιρο έχει και το έντονο προσωπικό στοιχείο, της γειτονιάς ή της πόλης που μεγαλουργεί η ομάδα.

Ομάδα σοβαρή χωρίς ύμνο δεν νοείται. Ο ύμνος μιας ποδοσφαιρικής ομάδας εν αρχή πρέπει να είναι σε πρώτο πλάνο η μουσική κι από κοντά ο στίχος. Πρέπει να τον ακούς να σε γεμίζει με υψηλά συναισθήματα. Να ενώνει τους ανθρώπινους παλμούς. Θέλει ρυθμό, ένταση και γενικά να εμψυχώνει και τους αθλητές και τους οπαδούς στις κερκίδες. Με δύο λόγια πρέπει ν΄ ανεβάζει την αδρεναλίνη ! Κατά καιρούς έχουν γραφεί κι άλλοι ύμνοι, όμως τρεις είναι οι ύμνοι οι πιο γνωστοί και οι πιο τραγουδισμένοι του Θρύλου. 

Είμαι πολύ τυχερή που τραγούδησα και τους τρεις ! 
Βέβαια, ποτέ μη λες ποτέ, ίσως τραγουδήσω κι άλλον !

Τον πρώτον του 1931 μου τον έμαθε ο πατέρας μου και ο οποίος ερχόμενος το 1922 δέκα ετών παιδί από την Αττάλεια, εγκαταστάθηκε στα Ταμπούρια με ολόκληρη την οικογένειά του. 

Από το 1925 που ιδρύθηκε ο σύλλογος του Ολυμπιακού, ο πατέρας μου ήταν άρρηκτα δεμένος με αυτόν, μιας και υπήρξε αθλητής στο πρωτάθλημα της εργατικής διελκυνστίνδας όπως γράφουν τα κύπελά του και τα μετάλλιά του. Με τον πόλεμο του '40 καταργήθηκε αυτό το άθλημα. Μη έχοντας αγόρι μ΄ έπαιρνε από το χέρι στην εφηβεία μου και πηγαίναμε γήπεδο, έτσι έμαθα τον πρώτον ύμνο. Αυτός, γράφτηκε σε στίχους του Μίμη Βασιλειάδη και μουσική του Γιάγκου Λαουτάρη. Από αυτόν τον ύμνο διάβασα τώρα τελευταία θα δοθεί ένα αντίγραφο της παρτιτούρας του, σε 500 μέλη που θα αναβαθμίσουν την ιδιότητά τους σε προνομιακά μέλη του Ολυμπιακού. Εξαιρετική απόφαση, για την ιστορία του ποδοσφαιρικού πολιτισμού μας. 

Ο Δεύτερος είναι τα νιάτα μου ! Το 1961 "Ολυμπιακέ μεγάλε, Ολυμπιακέ τρανέ που εσάρωσες τη Σάντος την ομάδα του Πελέ!".
Αυτόν τον ύμνο τον έργαψε ο ρεμπέτης συνθέτης, φίλος της ρεμπέτικης τετράδας του Πειραιά και καλό μπουζούκι, ο Γαβριήλ Μαρίνος ή Μαρινάκης που τον τραδούδησε Πειραιώτικα (!) ο μέγας Στράτος Παγιουμτζής. 

Ο τρίτος είναι ο μέχρι σήμερα γνωστός του 1980, τον στίχο τον έγραψε ο Κωνσταντίνος Κιλιμάντζος και τη μουσική ο Σπύρος Βαλσαμάκης και το τραγούδησε ο Χρ. Βολιώτης. Οι bloggers Παναθηναϊκοί, φαίνεται το έχουν ψάξει το θέμα και γράφουν ότι είναι κλεμμένος από την Αγγλία, ολόκληρες στροφές ανήκουν σε πολλές Αγγλικές ομάδες και το βασικό θέμα του αναφέρεται στον Αμερικανικό εμφύλιο μεταξύ Βορείων και Νοτίων !!!

Δυστυχώς δεν έχω ανάλογη πατριτούρα αμερικανική για να κάνω την διαπίστωση ! Πάντως είναι γεγονός κάθε φορά που τον ακούω αυτόν τον τρίτο ύμνο, σε νέα έκδοση (version), έχει όχι μόνο αλλαγμένα τα πρέκια αλλά και τα υποστηλώματα, εν σχέση με τον πρώτο του '80, μέχρι και heavy metal τον έχουν κάνει ! Όλο κάτι ηλεκτρονικά φρου - φρου κι αρώματα, remix κ.λ.π. και διάφορα ανακαλύπτω. Κι επειδή ο πρώτος ύμνος είναι το σημείο αναφοράς μας, σας ρίχνω τιμής ένεκεν τον πρώτο του 1931 γιατί ένας είναι ο ΘΡΥΛΟΣ ! 



ΦΕΥΓΑΤΕ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ, ΦΕΥΓΑΤΕ ΑΠΟ ΜΠΡΟΣ....ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΙΝΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 
Φτερά στα πόδια, καρδιά μες στα στήθια που δώσαν θρίαμβους σαν παραμύθια
Παίζουν με τέχνη, ατρόμητοι λύκοι και τα φτερά της ανοίγει η νίκη.
Πασάρει ο ένας, ο άλλος σουτάρει, ο εχθρός τα χάνει, σωστός πανικός, αυτός προσέχει, εκείνος μαρκάρει,
Θρίαμβος νίκη, ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, 
Παλικάρια διαλεχτά, της νίκης παιδιά, δύναμη, τέχνη, ατσάλι καρδιά
Ένα δύο τρία γκολ 
παντού πανικός, Θρίαμβος νίκη ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"