Σύγχρονες Περιηγήσεις. Της Νανάς Ιωαννίδου


Κανούργια δεδομένα περιηγήσεων έχουν ανοίξει οι παρέες των Ελλήνων, τα blogs, οι σύλλογοι, τα σωματεία.

Αναζητούν στο αστικό περιβάλλον την αισθητική ταυτότητα μιας πόλης ή την ιστορική αποτύπωσή της και την μνημιακή τοπογραφία της.

Μεγάλο το ενδιαφέρον τους για τον Πειραιά. Δεν είναι μόνο η μαγευτική ακτογραμμή του που τους θέλγει, αλλά και πιο εξειδικευμένα κομμάτια αυτής της πόλης.


Δεν θα μπορούσα μέχρι το πρόσφατο παρελθόν να φαντασθώ ότι θα ενδιέφερε κάποια ομάδα η περιήγηση για το νεκροταφείο της Αναστάσεως ή μια άλλη σεργιανίζοντας τη Δραπετσώνα μ΄ έναν ξεναγό, ήθελαν να μάθουν οι ταξιδιώτες με τον χάρτη στα χέρια, την ιστορία των Βούρλων! Μια άλλη αρκετά μεγάλη παρέα σεργιάνιζε του Βάβουλα τη Γούβα! Αυτή την λαϊκή ιστορική γωνιά της πόλης του Πειραιά, που και από τους Πειραιώτες είναι παραγνωρισμένη. Εκεί ακόμα σκοντάφτεις σε κάθε βήμα σου στις πέτρες των Αστικών Πυλών, δηλαδή η δίοδος των οχυρώσεων προς την Αθήνα και που ο δήμαρχος Σκυλίτσης ανακαλύπτοντας κι άλλα σημαντικότατα κομμάτια της ιστορικής αυτής γωνιάς φρόντισε να τα αξιοποιήσει μπαζώνοντάς τα και περνώντας από πάνω τους μια λεωφόρο!


Στο αρχαιολογικό μουσείο του Πειραιά, παρακολούθησα τους ταξιδιώτες! Όλη η πορεία της πόλης αλλά και η εξέλιξή της μας άφησε άφωνους, ακούγαμε όλοι την ξεναγό και βλέπαμε όλη αυτή την πληθώρα των εκθεμάτων και για τα χάλκινα αγάλματα μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας που βρήκαμε στο σταυροδρόμι απέναντι από τον Τινάνειο κήπο το 1959 (τα αγάλματα Αρτέμιδας, της Αθηνάς, του Κούρου κ.λ.π.). Ουκ εστιν αριθμός τοποθεσιών ιστορικών στον Πειραιά. 

Τώρα που οι ξεναγήσεις μια πόλης ψάχνουν και ψάχνονται οι άνθρωποι εκ των "έσω" δεν θάχουν τελειωμό. Υπάρχει η ιστορία του Μικρασιατικού πολιτισμού στις γειτονιές του Πειραιά, η ιστορία του Ρεμπέτικου με την περίφημη Τετράδα του Πειραιά που από εδώ ξεκίνησε, όπως σας έγραψα σ΄ ένα πρόσφατο άρθρο μου. Το λιμάνι και η ιστορία του, η Τρούμπα, το Ναυτικό Μουσείο. Υπάρχει ο Σταθμός Πελοποννήσου, που η εικόνα του είναι ακόμα νωπή για μας τους παλιούς Πειραιώτες όταν έφευγαν τα καραβάνια της ξενιτιάς με του τραίνο του από τη μια μεριά του λιμανιού κι από την άλλη απέναντί του τα βαπόρια γεμάτα μετανάστες για Σουηδία και πιό εκεί για Αμερική!

Υπάρχει ο εξαιρετικός τερματικός σταθμός του τραίνου του ηλεκτρικού και η ιστορία του από το 1869. Υπάρχει το ζωγραφιστό Μικρολίμανο, το λιμανάκι της Ζέας, που ακόμα στα στενά σοκκάκια του στέκονται περήφανα νεοκλασσικά αριστουργήματα. Η Καστέλλα μου! Ο λόφος του Προφήτη Ηλία. Το ιστορικό νεοκλασσικό Δημοτικό μας Θέατρο. Η οδός Ευπλοίας που ζωγράφισε ο Γ. Τσαρούχης με τις αποθήκες του τελωνείου!

Η οδός Ευπλοίας που ζωγράφισε ο Γ. Τσαρούχης με τις αποθήκες του τελωνείου!

Μοναδική γωνιά, ολοκλήρου του πλανήτη, θεωρώ το Ναυτικό Όμιλο της Ελλάδος στο Μικρολίμανο, στον λόφο του Κουμουνδούρου. Τοποθεσία πατρογονικής κληρονομιάς. Το βλέμμα ταξιδεύει σ΄ ολόκληρο τον Σαρωνικό, στην Πειραϊκή αλλά και στην Ακρόπολη ως τον Λυκαβηττό.

Παρακολουθώντας τα οδοιπορικά αυτά, στο τέλος των ξεναγήσεων η Φρεαττύδα αλλά και ολόκληρη η ακτή της Πειραϊκής και τα τριγύρω λιμανάκια παίρνουν το μερίδιό τους, για ένα χορταστικό γεύμα ή καφέ. Για μας τους Πειραιώτες ευτυχώς υπάρχουν και τα ενδότερα στις παλιές γειτονίες, πατροπαράδοτα καπηλειά, που τα φυλάμε ως κόρην οφθαλμού!


Η επιλογή των Αθηναίων να κατεβαίνουν όλο και πιο συχνά για μια βόλτα στις γειτονιές του Πειραιά, είναι γεγονός.

Η αύρα του Αιγαίου, δημιούργησε τον χαρακτήρα της πόλης του Πειραιά και των κατοίκων της και ανά τους αιώνες τους παίρνουμε και τους Αθηναίους από το χέρι και τους ταξιδεύουμε στην ελευθερία και στην ομορφιά της ζωής!

Κάποτε στους αρχαίους χρόνους με νόμο θανάτου, μας απαγόρευσαν να πηγαινοερχόμαστε στο Άστυ τους!
Φοβόντουσαν την ελευθερία!

Άντε περασμένα, ξεχασμένα. Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια και δε γουστάρω ΟΥ !
Τώρα ανοίξαμε και σας περιμένουμε!

6 σχόλια:

αθεόφοβος είπε...

Πότε απαγορεύτηκε να έρχονται στην Αθήνα οι Πειραιώτες;

νανα ιωαννιδου είπε...

Φιλτατε Μετα τον Πελοποννησιακο πολεμο οι αρχοντες των Αθηνων φοβοντουσαν την λαικη μαζα των Πειραιωτων. Δεν ηθελαν τις επαναστατικες τους ιδεες. Ετσι η ποινη του θανατου ηταν γεγονος .εγω το εχω διαβασει στον Γ Κορδατο .

Βιβή Γ. είπε...

Άλλη μια ωραία ανάρτηση Νανά!Να΄σαι καλά!

Unknown είπε...

όποιος μιλάει για τον ΠΕΙΡΑΙΑ πρεπει κατ'αρχας να πλύνει το στομα του πολυ καλα απο την δεκαετια του 50 οταν ελεγες οτι ει σε ΠΕΙΡΑΙΩΤΗΣ σου απαντουσαν α ώστε εισε μαγκας και αυτο απο κομπλεξ γιατι μας ζήλευαν ακομη και στο στρατο τα περισσότερα καψονια τα εκαναν οι Πειραιωτες και γυρω γυρω οι κολοβλαχοι χασκογελουσαν αλα εμεις καναμε τα καψονια και γελουσαμε γιατι αυτη ητανε η επανασταση μας αυτοι είναι οι Πειραιωτες

αθεόφοβος είπε...

Αγαπητή μου Νανά, με έκανες να κατεβάσω από την βιβλιοθήκη μου τον Κορδάτο και να διαβάσω όσα γράφει για την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου.
Οι Αθηναίοι και οι Πειραιώτες ήσαν πάντα σύμμαχοι ως πόλεις όπως ήταν και αναπόφευκτο βέβαια λόγω του στόλου .
Πιθανώς να θυμάσαι τις αντιθέσεις που υπήρχαν μεταξύ ολιγαρχικών και δημοκρατικών που οπαδοί τους όμως υπήρχαν και στις δύο πόλεις.
Η μόνη φορά που υπήρξαν αψιμαχίες μεταξύ τους ήταν επί Τετρακοσίων όταν εξεγέρθηκαν οι δημοκρατικοί στον Πειραιά με τελική κατάληξη όμως όταν τα καράβια των Λακεδαιμονίων έφτασαν στην Σαλαμίνα Αθηναίοι και Πειραιώτες να μπουν στα καράβια και να τους αναγκάσουν να φύγουν για την Εύβοια.

νανα ιωαννιδου είπε...

Φιλτατε Μετα τον Πελοποννησιακο οταν περιηλθε μεγαλη κριση οι χιλιαδες ανεργοι που παλαιοτερα στα καλα χρονια ησαν ναυτες και τεχνιτες αποτερλουσαν το λαικο υποβαθρο το οποιο μπολιαστηκε με επαναστατηκες ιδεες Τοτε οι Αθηναιοι πηραν τα μετρα αυτα και την ποινη του θανατου .Ετσι τωρα το ξαναδιαβαζω. Βεβαια αυτο ισως συνεφερε και τους Πειραιωτες οπως εχω διαβασει πολλες φορες ως προς το προβλημα της ανεργιας δεν χωρουσαν και τοτε αλλοι ανεργοι !!!

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"