Οι ξυπόλητοι Πειραιώτες του Αριστείδη Σκυλίτση του Πρεσβύτερου.

Μετά το πάθημα του Θεόδωρου Ρετσίνα και τους οβελίες του στον  Προφήτη Ηλία, στις Δημοτικές Εκλογές του 1879, ακολουθεί άλλη μια παράξενη Πειραϊκή προεκλογική ιστορία.

Του Στέφανου Μίλεση

Στις εκλογές του 1883 για την ανάδειξη Δημάρχου Πειραιώς, οι δύο πρώην αντίπαλοι Θεόδωρος Ρετσίνας και Τρύφων Μουτζόπουλος, συνεργάζονται έχοντας σκοπό να αντιμετωπίσουν από κοινού τον Αριστείδη Σκυλίτση τον Πρεσβύτερο, παππού του γνωστού Αριστείδη Σκυλίτση της χούντας.

Ο Σκυλίτσης κατεβαίνει σε αυτή την αναμέτρηση έχοντας στο πλάι του μια πνευματική μορφή του Πειραιά. Τον ιατρό και φιλόσοφο Θεόδωρο Αφεντούλη ήδη Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και άνθρωπο που συμμετέχει ενεργά σε όλες τις δραστηριότητες της πόλης. 

Ο Αφεντούλης τόσο από την ευφυΐα που τον χαρακτήριζε όσο και από την άσκηση του ιατρικού του λειτουργήματος (για τον Αφεντούλη η ιατρική ήταν λειτούργημα και ο χρηματισμός ασέβεια) έχει πετύχει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, όπου και όταν παρεμβαίνει. Αμφότεροι Αφεντούλης και Σκυλίτσης δεν μπορούν να ανεχθούν την ένωση (συμμαχία) των πρώην αντιπάλων Μουτζόπουλου - Ρετσίνα αλλά και δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν καθότι βρίσκονται παντού και βάλλουν εναντίον τους, αποκαλώντας μάλιστα δημόσια τον Σκυλίτση "Ξυπόλητο" και τους ψηφοφόρους του "ξυπόλητους Πειραιώτες".

Ο Ιατροφιλόσοφος Θεόδωρος Αφεντούλης που κατάφερε να διασπάσει την συμμαχία Τ. Μουτζόπουλου - Θ. Ρετσίνα στις εκλογές του 1883

Έτσι ο Αφεντούλης αποφασίζει και κατεβαίνει στην Δημοτική Αγορά του Πειραιά όπου εκφωνεί λόγους υπέρ Ομηρίδη Σκυλίτση και μεταξύ άλλων χρησιμοποιεί τον χαρακτηρισμό των αντιπάλων του, ως έπαινο, λέγοντας διαρκώς "εμείς οι ξυπόλητοι", "εμείς οι ξυπόλητοι". 

Η κατηγόρια αυτή γίνεται σημαία προεκλογικού του αγώνα, μέχρι που την ημέρα των εκλογών ο Ομηρίδης Σκυλίτσης, ξεκινά κατά το μεσημέρι να πάει να ψηφίσει ο ίδιος από το σπίτι του, που βρίσκονταν κοντά στην Δημοτική Αγορά προς την Πλατεία Κοραή, φορώντας παντόφλες!

Κατά την διαδρομή αυτή πλήθος κόσμου αρχίζει να πηγαίνει πίσω του κυρίως από τις Λαϊκές τάξεις και ο ενθουσιασμός γίνεται ακόμα μεγαλύτερος όταν ο Ομηρίδης υψώνει και ένα κοντάρι πάνω στο οποίο υπήρχε πανί με ένα ζωγραφισμένο ξυπόλητο πόδι!!

Η πορεία αυτή ήταν τόσο πετυχημένη που ακολουθούν πίσω του και ψηφοφόροι του άλλου κόμματος, με αποτέλεσμα λένε ο Τρ. Μουτζόπουλος να παροτρύνει όσους δεν είχαν ψηφίσει ακόμα, να περάσουν από το σπίτι του, όπου εκεί τους περίμενε ιερέας που όρκιζε τους ψηφοφόρους ότι θα τον ψηφίσουν! Γεγονός είναι πως αλήθεια ή ψέμα η φήμη αυτή μεταδόθηκε πολύ γρήγορα με αποτέλεσμα κόσμος να μαζευτεί έξω από το σπίτι του Μουτζόπουλου και να φωνάζει "Έξω τον Παπά", "Έξω τον Παπά" εννοώντας να σταματήσει δηλαδή ο Μουτζόπουλος να ορκίζει ψηφοφόρους. Τα παρολίγον επεισόδια αποτράπηκαν με την επέμβαση ιππικού, αφού ο κόσμος δεν εννοούσε να αποχωρήσει.

Έτσι λοιπόν ο "ξυπόλητος" Αριστείδης Ομηρίδης Σκυλίτσης αναδείχθηκε Δήμαρχος Πειραιά από το 1883 έως 1887. Επί των ημερών του πάρθηκε η απόφαση να εγκατασταθούν οι υπηρεσίες του Δήμου στο ιστορικό Ρολόι (Ωρολόγιον) που είχε οικοδομηθεί για χρήση "Χρηματιστηρίου Εμπορευμάτων". 

Καθώς μέχρι τότε οι υπηρεσίες του Δήμου στεγάζονταν στη συμβολή των οδών Λυκούργου και Δημοσθένους, σε ένα παλιό και μικρό κτήριο που είχε οικοδομήσει ο Λουκάς Ράλλης το 1858, ο Αριστείδης Σκυλίτσης έκρινε ότι δεν ήταν κατάλληλο πλέον για τη στέγαση του Δήμου. Καθώς το "Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων" υπολειτουργούσε και έμενε αναξιοποίητο ο Αριστείδης Σκυλίτσης ο Πρεσβύτερος μια ημέρα των ημερών πήρε την απόφαση και μαζί με άλλους δημοτικούς συμβούλους πήγε και εγκαταστάθηκε σε αυτό. Ως δημαρχιακό Μέγαρο το Ωρολόγιο φιλοξένησε το πρώτο Δημοτικό Συμβούλιο στις 13 Δεκεμβρίου του 1885 και λειτούργησε με μικρές διακοπές με αυτή την αποστολή για χρόνια. 

Καθώς η Μούσα της ιστορίας η Κλειώ, όπως πολλές φορές έχω γράψει, αρέσκεται να "παίζει" με τις αποφάσεις των ανθρώπων, κατέγραψε στα κατάστιχά της έναν άλλο Αριστείδη Σκυλίτση, εγγονό του πρώτου του Πρεσβύτερου που έγινε Δήμαρχος Πειραιά ύστερα από 80 περίπου χρόνια και έφτασε να κατεδαφίσει το κτήριο που έγινε Δημοτικό Μέγαρο από τον παππού του! Έτσι λοιπόν η ιστορία κατέγραψε Σκυλίτση να μετατρέπει το κτήριο σε μέγαρο της Δημαρχίας και Σκυλίτση να το κατεδαφίζει. Μόνο που ανάμεσα στον πρώτο από τον δεύτερο είχαν μεσολαβήσει 83 χρόνια!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"