Γραμμή Ευβοϊκού - 1950

ΤΟ "ΕΛΕΝΗ"  - ΑΤΜΟΠΛΟΪΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ
(Διεύθυνσις Ατμοπλοΐας: Μέγαρον Γιαννουλάτου)

Της Νανάς Ιωαννίδου

Αναζητώντας στον υπολογιστή μου ένα πλοίο των παιδικών μου χρόνων, έκπληκτη διάβασα την ιστορία του! Ήταν το πλοίο του Εμπειρίκου "Ελένη". Είχε ναυπηγηθεί το 1903 στο Βέλγιο από Ρώσους ως "Chernomor"(Μαύρη Θάλασσα). Το 1923 το αγόρασε ο Εμπειρίκος και το έφερε στην Ελλάδα με το όνομα "ΕΛΕΝΗ". Το 1941 οι Γερμανοί το χρησιμοποίησαν ως πλωτό νοσοκομείο με το όνομα "Kostanz". Ελευθερώθηκε από τους συμμάχους στην Β. Αφρική και τον Μάιο του '43 ξαναέρχεται στα χέρια του Εμπειρίκου, με το όνομα πάλι "ΕΛΕΝΗ". Επέστρεψε στην ακτοπλοΐα ως το '52...

Αν νομίζετε ότι ένα ταξίδι στην ιαματική λουτρόπολη της Αιδηψού μετά τον πόλεμο στα χρόνια του '50 ήταν εύκολο από τον Πειραιά, θα σας γράψω καθόλου. Δρόμος ακόμα δεν υπήρχε, ούτε βέβαια οι απεναντιπορθμειακές συνδέσεις των πρυμνοδετήσεων!

Υπήρχε το τραίνο από Πειραιά που πηγαίναμε Χαλκίδα. Από εκεί με μεγάλα ταξί, φθάναμε σ΄ ένα λιμανάκι βόρεια, το Στρογγυλό και από εκεί με μπενζίνες όπως τις έλεγαν ανεβαίναμε ανοικτά στο γοργόφτερο μικρό πλοίο "Κύκνος", παλιά θαλαμηγός του '30, πολύ αγαπητό σε όλους τους ντόπιους. Ήταν το τοπικό πλοίο που εκτελούσε το δρομολόγιο Χαλκίδα - Αιδηψός. Όταν όμως ο καιρός δυσκόλευε, το "Κύκνος" έστεκε ακόμα πιο πέρα. Έτσι και οι μπενζίνες μας πήγαιναν πολύ μακρύτερα! 

Το "Κύκνος"

Ξεκινούσαμε πρωί - πρωί με το τραίνο από Πειραιά και βραδάκι φθάναμε στην Αιδηψό! Ταλαιπωρημένοι οι μεγάλοι άνθρωποι, αλλά τα παιδιά ευτυχισμένα! Ας μη ξεχνάμε ότι τότε διακοπές με την οικογένεια σήμαινε ένα μήνα χαράς και ξενοιασιάς...
Ο λόγος αυτής της ταλαιπωρίας ήταν που τη χρονιά του καλοκαιριού το '50 ο πατέρας θέλησε να πάμε κατ΄ ευθείαν Πειραιά - Αιδηψό με το πλοίο της γραμμής του Ευβοϊκού που έφθανε και Βόλο - Θεσσαλονίκη. Ήταν το πλοίο "Ελένη" του Εμπειρίκου.
Το λιμάνι της Αιδηψού. Το πλοίο περιμένει τις βάρκες

Καλαθάκια, κουβερτάκια, σεντονάκια, μπόλικη ξηρά τροφή, μπισκότα, τυρόπιτες σπιτικές, νεράκι μπόλικο και ευτυχία το "κατάστρωμα"!
Πρώτη φορά έμπαινα σε τόσο μεγάλο πλοίο, ήταν μεγαλοπρεπές, επιβλητικό και του είχες με την πρώτη ματιά εμπιστοσύνη. Ένα μεγάλο τιμόνι στη πρύμνη του μας υποδέχθηκε, εκεί κοντά που στολίσαμε τη γωνιά μας. Περίμενα με αγωνία να δω τον οδηγό! Δεν ερχόταν, κι όμως το πλοίο είχε ξεκινήσει! Ρώτησα τον πατέρα, δεν οδηγούν μ΄αυτό το τιμόνι; Όχι μου είπε είναι ρεζέρβα!

Ήσυχα κι αργά η πλώρη του δελφίνιζε τ΄ ακρογιάλια της Αττικής και του Ευβοϊκού. Όλη την ημέρα αγναντεύαμε μερικά σπιτάκια εδώ κι εκεί στα βουνά αντίκρυ μας. Φθάνοντας σούρουπο στη Χαλκίδα σταματήσαμε αρκετές ώρες με άλλα πλοία έξω από την Χαλκίδα. Για ν΄ αλλάξουν τα "νερά" του πορθμού μας έλεγαν! Περιμέναμε για ν΄ ανοίξει η γέφυρα! Λίγα φώτα φαίνονταν αντίκρυ στην Χαλκίδα.

Αποβάθρα Αιδηψού

 Όταν άνοιξε η γέφυρα δυο φωτάκια κινήθηκαν παράλληλα δεξιά κι αριστερά μέσα στη νύχτα. Περνάμε, μας είπαν, άλλαξαν τα νερά! Κατ΄ ευθείαν Αιδηψό! Μας κατάπιε το σκοτάδι. Η Εύβοια εκείνη την εποχή, τα παράλια της ήταν ερημικά. Μικρές κωμοπόλεις, μικρά χωριουδάκια που ακόμα ούτε είχαν ηλεκτροδοτηθεί. Τα βουνά της πάνω από την Χαλκίδα, μπαίνουν κάθετα μέσα στην θάλασσα, σου κόβουν την ανάσα. Αυτό το κατέγραψε δυνατά η μνήμη μου! Φθάνοντας το ξημέρωμα στο τότε λιμάνι ανοικτά, που μας υποδέχονταν οι βάρκες για επιβίβαση, ένα τεράστιο βουνό έστεκε στο κεφάλι μου, με δυο ξενοδοχεία μεγάλα, διαμαντόπετρες στον όγκο του, το "Ηράκλειον" και το "Στάδιον" και η γραφική και γεμάτη ζωή λουτρόπολη, με τα ωραία ξενοδοχεία και τις απέραντες νερένιες ζεστές αλάνες στα πόδια μας. Αυτά ήταν ταξίδια με πλοίο! Όχι τώρα που είναι όλα βιαστικά, κούρσα με ιπτάμενο, να κάθεσαι ακίνητο σε κλειστό χώρο, χωρίς εξαερισμό και να βλέπεις μέσα από θολά τζάμια και να καταγράφεις μια θολή ανάμνηση!

Η Νανά με την μικρή αδελφή της στην απέραντη ακρογιαλιά της Αιδηψού το '50
     
Αιδηψός


4 σχόλια:

αθεόφοβος είπε...

Μου θύμισες το πρώτο μου ταξίδι με πλοίο από την Ρόδο στην Αθήνα, νομίζω πως το έλεγαν Ιόνιο, και το μόνο που θυμάμαι είναι το ωραίο σαλόνι που έιχε με ξύλινες σκαλιστές κολώνες!

Μαρτινη Θεοδωρου είπε...

Νανά, υπέροχο! Ειλικρινά υπέροχο. Μας ξύπνησες κοινές μνήμες!!!

Unknown είπε...

Έχω μείνει άφωνη... για την πένα σου Νανά! Ταξίδια του νου και της νιότης...

Unknown είπε...

Και εγω ταξιδεψα απο τον Πειραια στην Θεσσαλονικη με το πλοιο την ΚΑΔΕΙΩ και μαλιστα κατ'ευθειαν οιταν το 1947 και μετα απο μερικους μηνες επεστρεψα στον Πειραια με το ΤΕΤΙ.απο τοτε ειχα την αγαπη για την Θαλασσα και εργαστικα στα πλοια σαν ηλεκτρολογος.Ειναι στο αιμα των ΕΛΛΗΝΩΝ Η αγαπη προς την θαλασσα

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"