Η ηθογραφία μιας καλοκαιρινής βόλτας στο Πασαλιμάνι



Του Στέφανου Μίλεση

Φέτος μια βόλτα στο Πασαλιμάνι αξίζει να καταγραφεί περισσότερο ίσως από άλλες χρονιές. Η οικονομική κρίση βλέπετε οδήγησε το μεγαλύτερο μέρος των Πειραιωτών να παραμείνουν εντός των πυλών της πόλης ή να αναχωρήσουν για κανένα πενθήμερο και μόνο. Η έξοδος για τις διακοπές του καλοκαιριού φέτος, θυμίζει έξοδο Σαββατοκύριακου αφού ο σύντομος χρόνος των διακοπών, κάνει τους εκδρομείς να εκδηλώνουν γρήγορα τον όποιο ενθουσιασμό, που πηγάζει από την επιτυχία της δραπέτευσης τους, καθώς αφήνουν πίσω τους, σκοτούρες και αμέτρητα οικονομικά προβλήματα.

Ξεκινώντας κάποιος την βόλτα του από την Φρεαττύδα με κατεύθυνση την Πλατεία Αλεξάνδρας, παρατηρεί ότι η όμορφη αυτή διαδρομή κατά μήκος του λιμένα της Ζέας, δεν παρουσιάζει ομοιογένεια ως προς τους περιπατητές και τους τόπους που αυτοί συχνάζουν. Και όταν λέμε συχνάζουν, δεν αναφερόμαστε βεβαίως στα μαγαζιά που επιλέγει ο καθένας να κάτσει, αλλά στα ελεύθερα σημεία που για κάποιο λόγο συγκεντρώνονται, σχηματίζοντας έτσι μια παράξενη ανθρωπογεωγραφία!  Στην Φρεαττύδα τα παιδιά σχηματίζουν αυτοσχέδιες ομάδες ποδοσφαίρου, μια καθημερινή σχεδόν ιεροτελεστία που καταλήγει αναλόγως του αποτελέσματος, σε γκρίνιες και φωνές,  που λίγο αργότερα βέβαια θα ξεχαστούν, για να ξανασχηματιστούν νέες αυτοσχέδιες ομάδες με διαφορετική δυναμική!



Λίγο μετά την Φρεαττύδα τα παλιά και εγκαταλλειμένα γηπεδάκια του Ολυμπιακού, που κάποτε ονειρεύθηκε ο Δήμαρχος Πειραιά και Πρόεδρος του Ολυμπιακού, Μιχάλης Μανούσκος ότι θα κατασκευάσει κοιτώντας εκεί που υπήρχε μόνο η θάλασσα, αποτελούν σήμερα σημείο συγκέντρωσης των ανθρώπων εκείνων που έχουν επιλέξει την φιλία ενός σκύλου, την αγνότερη ίσως μορφή φιλίας που υπάρχει σήμερα. Για πολλούς αυτό αποτέλεσε μια σωτήρια λύση, καθώς η Φρεαττύδα έμεινε αποκλειστικά στην χρήση των παιδιών. Λίγο πιο κάτω οι περισσότεροι χρησιμοποιούν την σκάλα που βρίσκεται δίπλα στην Προσκοπική Εστία, καθώς επιλέγουν να ανέβουν από την πάνω πλευρά, που ο κόσμος είναι πολύς και τα οπτικά ερεθίσματα ακόμα περισσότερα.

Απέναντι από τον Σκλαβενίτη παρατηρεί κανείς, την πρώτη συγκέντρωση ανθρώπων που κάθονται στο πεζούλι. Έχουν επιλέξει το συγκεκριμένο σημείο, εξαιτίας της δροσιάς που κυριαρχεί εκεί, αφού πίσω τους ο λιμένας σχηματίζει ένα τεράστιο άνοιγμα στην είσοδό του, ενώ το μικρό τριγωνικό παρκάκι όπου στέκει ξεχασμένη η προτομή του Παύλου Νιρβάνα, απομακρύνει λίγο την οικοδομική γραμμή, κάνοντας την ατμόσφαιρα πιο ευχάριστη. Μπροστά από τον Όμιλο Ερετών το αρχαιότερο ναυταθλητικό σωματείο, συναντά κάποιος άτομα επίσης να κάθονται εκεί, καθώς περνούν την ώρα τους, τρώγοντας κάτι πρόχειρο και ξοδεύοντας ελάχιστα χρήματα, από το εκεί περίπτερο. Στην διασταύρωση με τον κατηφορική οδό της Δευτέρας Μεραρχίας στέκει το όμορφο ιστορικό κτήριο, που στους παλαιότερους ήταν γνωστό, από το ισόγειο κατάστημά του την Μυροβόλο, αυτό το όμορφο στέκι, που αφήσε τα δικά του χνάρια στην Πειραϊκή ιστορία. Φθάνοντας στο Ρολόι, βρίσκεσαι στην ουσία στο παραθαλάσσιο κέντρο της απογευματινής βόλτας του Πειραιά. Ακριβώς απέναντι, στο πεζούλι, δύσκολα κάποιος, ειδικά κατά το σούρουπο που δροσίζει, μπορεί να βρει θέση για να κάτσει. Πραγματικός συνωστισμός! Η Πλατεία Κανάρη ακριβώς απέναντι, φροντίζει για την όποια φρεσκάδα εμφανίζεται κατά κύματα, αφού διατηρεί αρκετά δένδρα να έχουν διασωθεί από την επέλαση του τσιμέντου, των προηγούμενων ετών. Κάποια νεοκλασικά κτήρια πίσω από την πλατεία, αφήνουν την αίσθηση μιας παλιάς καλής εποχής του εκλεπτισμού. Τότε που ο Πειραιώτης ζούσε την δική του Μπελ Εποκ. 



Εξήντα δύο χρόνια πριν, το 1952 όταν ανεγειρόταν η πρώτη πολυκατοικία στον Πειραιά, στην Πλατεία Κανάρη, όλοι σταματούσαν για λίγο την βόλτα τους για να την δουν από κοντά. Πολυόροφα κτήρια υπήρχαν αρκετά, όμως ο τρόπος κατασκευής ήταν που την έκανε μοναδική. Ωστόσο σήμερα γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Όλοι σταματούν να θαυμάσουν τα παλαιά αρχοντικά οικοδομήματα που σε πείσμα των καιρών και με την βοήθεια κάποιων επιχειρηματιών, συνεχίζουν να στέκουν όρθια. Φαίνεται ότι ελάχιστα από αυτά κέρδισαν την μάχη με την αντιπαροχή!

Σε όλη αυτή την παραλιακή διαδρομή συναντάς ανθρώπους να περπατούν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Σε κάποιους είναι εμφανής ο λόγος. Με κλεισμένο το φερμουάρ της φόρμας μέχρι τον λαιμό, παρά την ζέστη, ο ιδρώτας τρέχει αναλόγως του δικού τους τρεξίματος. Αυτοί έχουν ξεκινήσει από την Πειραϊκή, προσπαθώντας να κάψουν το λίπος, που είναι συνήθως μια μορφή μετασχηματισμένου άγχους, τρόπου ζωής ή εκτόνωσης δια του φαγητού! Άλλοι περπατούν για να ξεχάσουν και αυτό φαίνεται από τη ματιά τους που είναι απλανή. Σε κοιτούν χωρίς να κοιτούν τίποτα. Άλλοι περπατούν σπρώχνοντας καρότσια με μωρά, άλλοι σε δυάδες περπατώντας. Περισσότεροι από δύο περπατούν μόνο οι νέοι, καθώς οι παρέες τους είναι ενεργές. Σπάνια συναντά κανείς να περπατούν ανά τρεις ή τέσσερις σε ηλικία άνω των σαράντα, πενήντα ετών. Οι παρέες σε αυτές τις ηλικίες βρίσκονται σπανίως και όχι για περπάτημα.




Ο απογευματινός περίπατος συνήθως τελειώνει στην Πλατεία Αλεξάνδρας. Μερικοί τολμηροί, γυμνασμένοι ή με περισσότερες αντοχές συνεχίζουν και μετά. Τώρα υπάρχει και ένας ακόμα λόγος να συνεχίσεις, καθώς λίγο πιο πάνω συναντάς την παλιά σκάλα καθόδου, που κάποτε οδηγούσε στην παραλία Βοτσαλάκια. Τώρα αποκτά και δεύτερο ρόλο καθώς οδηγεί στο νέο θερινό Κινηματογράφο με το ίδιο όνομα «βοτσαλάκια» αναβιώνοντας μια εποχή που είχε πάψει να υπάρχει στον Πειραιά όταν έκλεισε κι ο τελευταίος θερινός κινηματογράφος της πόλης. Η επιστροφή γίνεται πιο εύκολα καθώς ήδη το σκοτάδι πέφτει στην πόλη και η αφόρητη ζέστη οπισθοχωρεί. Οι άνθρωποι τότε γίνονται πιο ζωηροί, πιο ορεξάτοι. Αυτό φαίνεται και από την θεματολογία των συζητήσεών τους. Η δυσφορία για τα λεφτά που δεν φτάνουν, οι συζητήσεις για τις δόσεις, μια γκρίνια που διαρκώς ζει ανάμεσα στους περιπατητές, παραχωρεί την θέση της με την ίδια ταχύτητα που φεύγει και ο ήλιος! Η δροσιά είναι ήδη παρούσα και άλλοι επιλέγουν να γυρίσουν πίσω στην άνεση του σπιτιού, άλλοι επιλέγουν την συνέχιση της εξόρμησης. Άλλη μια μέρα έχει τελειώσει...        


1 σχόλιο:

Thiseas είπε...

Συγχαρητήρια για το άρθρο ενός γνήσιου Πειραιώτη που λατρεύει την πόλη μας !

Δημοσίευση σχολίου