Η διαμάχη δύο ταβερνών για τον Λάμπρο Πορφύρα

Προτομή Πορφύρα 1938



Του Στέφανου Μίλεση

Είναι γνωστό πως ο ποιητής της Φρεαττύδας ο Λάμπρος Πορφύρας κατά τη διάρκεια της ζωής του σύχναζε σε διάφορες ταβέρνες της περιοχής καθώς ήταν φίλος της ρετσίνας και της παρέας, αλλά κυρίως σύχναζε σε μια που βρισκόταν πέριξ της σημερινής πλατείας που υπάρχει και η προτομή του. 

Όμως ήταν επίσης γνωστό πως ζούσε μόνο από τη συγγραφή των ποιημάτων του και στερείτο το παραμικρό προκειμένου να επιβιώσει. Αρχικά οι φίλοι του μη γνωρίζοντας για την κατάστασή του -γνώστης μοναδικός ήταν μόνο ο Παύλος Νιρβάνας- πίστεψαν πως επρόκειτο για τσιγκουνιά. 

Αργότερα όμως που η οικονομική του κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο, οι ιδιοκτήτες τους, άρχιζαν να του κόβουν την πίστωση, φοβούμενοι πως δεν θα έπαιρναν πίσω τα λεφτά τους, μεταξύ αυτών και η αγαπημένη του Ταβέρνα πέριξ της πλατείας.

Ο Πορφύρας αναγκάστηκε λοιπόν να αναζητήσει νέο στέκι και πραγματικά το κατάφερε όταν τον δέχτηκε η Ταβέρνα του Αναστασίου Πετρόπουλου που βρισκόταν στην οδό Χαριλάου Τρικούπη, σχεδόν απέναντι από την Γαλλική Σχολή του Αγίου Παύλου και δίπλα από την τότε έδρα του "Γυμναστηρίου του Πειραϊκού Συνδέσμου" (σημερινό Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιώς).

Έτσι λοιπόν και η παρέα του Πορφύρα, που μεταξύ αυτών ήταν και απλοί ψαράδες της Φρεαττύδας, προκειμένου να συνδράμουν τον Πετρόπουλο στην απόφασή του για "βερεσέ" στον Πορφύρα, δημιούργησαν νέο στέκι πλέον στην Ταβέρνα του.

Όμως όταν ο φτωχός Πορφύρας πέθανε η Ταβέρνα της Φρεαττύδας με την οποία είχε ταυτίσει το όνομά του αρχικώς, που όμως στη συνέχεια του έκοψε το βερεσέ, σήκωσε μια τεράστια ταμπέλα που έγραφε "Ταβέρνα ο Λάμπρος Πορφύρας"

Ο ιδιοκτήτης γεμάτος περηφάνια διατυμπάνιζε το γεγονός, δηλαδή πως ο γνωστός ποιητής σύχναζε στην δική του ταβέρνα και συνεπώς δικαιούτο να μετονομάσει το μαγαζί του για να τιμήσει τον ποιητή, παραβλέποντας βέβαια το γεγονός πως στα τελευταία του χρόνια τον είχε διώξει καθώς στερείτο χρημάτων.

Τότε η παρέα του Πορφύρα ξεσηκώθηκε και ύψωσε και φωνή διαμαρτυρίας ακόμη και μέσω του ημερήσιου τύπου. Ο κόσμος που δεν κατάλαβε τι ακριβώς συνέβη θεώρησε πως η αντίδραση υπάρχει από το γεγονός πως ένας ταβερνιάρης ύψωσε μια τιμητική για τον ποιητή επιγραφή, πριν ακόμη τον τιμήσουν οι διανοούμενοι ή ο Δήμος και του στήσουν την προτομή που υπάρχει μέχρι σήμερα.


Η προτομή του Πορφύρα το 1961

"Δεν βλέπουμε την απρέπεια στη χειρονομία του ταβερνιάρη" έγραφαν "βλέπουμε μόνο τη διάθεση να τιμηθεί ο ποιητής. Μάλιστα δεν βλέπουμε να μειώνεται ο Σολωμός γιατί υπάρχει καφενείο με αυτό το όνομα, ούτε ο Αβέρωφ ή ο Συγγρός, η Ελλάς ή το Πανελλήνιον διότι εμφανίζονται εις τας επιγραφάς των καταστημάτων". Φυσικά όλοι εκτός της παρέας του Πορφύρα αγνούσαν τους πραγματικούς λόγους διαμαρτυρίας, δικαιώνοντας τον Ταβερνιάρη της Φρεαττύδας.

Έκτοτε οι φίλοι του Λάμπρου Πορφύρα τελούσαν τα φιλολογικά μνημόσυνα του ποιητή στην Ταβέρνα του Αναστασίου Πετρόπουλου στην Χαριλάου Τρικούπη, στο ίδιο τραπέζι που καθόταν άλλοτε ο ποιητής, αφήνοντας κενή την καρέκλα του.

Εκείνες οι βραδιές στην ταβέρνα του Πετρόπουλου προς τιμή του Πορφύρα κράτησαν για πολλά χρόνια ακόμη και όταν τοποθετήθηκε στην Πλατεία της Φρεαττύδας η προτομή του, κοντά στην αγαπημένη του ταβέρνα που στα στερνά του όμως τον έδιωξε και που μετά το θάνατό του τον τίμησε αλλάζοντας την επωνυμία της.

Διαβάστε επίσης για τον Λάμπρο Πορφύρα:

Στην Ταβέρνα του Λάμπρου Πορφύρα





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"