28η Οκτωβρίου. Ημερομηνία που η μνήμη επιστρέφει στον καιρό του πολέμου και της κατοχής. Ημέρα που όλοι πρέπει να κάνουμε μια στάση και να σκεφτούμε τις δύσκολες στιγμές μιας γενιάς που δεν πρόλαβε να χαρεί τη ζωή κι είδε να διαλύεται μέσα στη συμφορά του πολέμου και της κατοχής το όνειρο των παιδικών της χρόνων. Μιας γενιάς που κράτησε ψηλά της Σημαίες της ιστορίας, της τιμής, της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
Η περίοδος του πολέμου και της κατοχής ειδικά για την πόλη του Πειραιά, στάθηκε ιδιαίτερα οδυνηρή, καθώς δραματικά συμβάντα διαδραματίστηκαν στους 48 μήνες διάρκειας της.
Γερμανοί, Ιταλοί, Άγγλοι και Αμερικάνοι ο καθένας για διαφορετικό λόγο και σκοπό, στάθηκαν δημιουργοί συμφοράς για της πόλη και τους κατοίκούς της, επειδή η πόλη ήταν λιμάνι. Και ως λιμάνι έπρεπε να καταστραφεί! Και αυτοί οι ίδιοι κάτοικοί της είναι που κλήθηκαν μεταπολεμικά να πληρώσουν ανάμεσα στα τόσα που προσέφεραν σε ανθρώπινες ψυχές και υλικές απώλειες, το δεκαράκι (δεκάλεπτο) ως υποχρεωτική συνεισφορά στα εισιτήρια των λεωφορειακών γραμμών του Πειραιά, για να σταθεί ξανά ο Μητροπολιτικός Ναός της πόλης, η Αγία Τριάδα, που είχε σωριαστεί σε ερείπια όπως και ολόκληρη η πόλη του Πειραιά.
Ο Πειραιάς που βομβαρδίστηκε από την πρώτη μέρα του πολέμου έως και την τελευταία, ο Πειραιάς των βομβοπλήκτων, ο Πειραιάς που δεν υπήρξε ανοχύρωτη πόλη, ο Πειραιάς της αντίστασης, της ηλεκτρικής, των σαμποτάζ, των μπλόκων, των μικρών Γαβριάδων, ο Πειραιάς που ακόμη αγωνιζόταν όταν στην Αθήνα πανηγύριζαν την απελευθέρωσή της.
Επέλεξα δεκαέξι ιστορίες που αφορούν τον Πειραιά κατά την περίοδο του πολέμου και της κατοχής. Γιατί μια πόλη πεθαίνει, όταν πρώτα χαθεί η ιστορική της μνήμη.
Στέφανος Μίλεσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου