Μια αφιέρωση προς τον Δήμαρχο Πειραιώς Τρύφωνα Μουτσόπουλο (του Παύλου Νιρβάνα)

Ο Δήμαρχος Πειραιώς Τρύφων Μουτσόπουλος

του Παύλου Νιρβάνα

Είχα πάει να επισκεφθώ για κάποια υπόθεσή μου τον τότε δήμαρχο του Πειραιώς Τρύφωνα Μουτσόπουλο
Ο Μουτσόπουλος, ένας από τη γενιά των καλών Πειραιωτών δημάρχων, ήτανε άνθρωπος με πολύ πρακτικό μυαλό, με μεγάλη δραστηριότητα, μολονότι προχωρημένος στην ηλικία, με θερμή αγάπη για την πόλη, που του είχαν εμπιστευθεί την τύχη της και την πρόοδό της, αλλ΄ από βιβλία και συγγραφείς δεν καταλάβαινε και πολλά πράμματα. Και ίσως ούτε ήτανε ανάγκη να καταλαβαίνει. Ο Πειραιεύς είχε πολλές άλλες πιο επείγουσες ανάγκες, για να ενασχολήσουν ένα δήμαρχο, ώστε η φιλολογία μπορούσε και να περιμένει. 

Δεν έκρυβεν όμως την αδυναμία του. Και δεν το νόμιζε ντροπή του, στις σπάνιες περιστάσεις, που του επαρουσιάζοντο "λογιωτατίστικα" ζητήματα, να ζητά τη γνώμη των "λογίων" του τόπου, που, κατά βάθος, φαντάζομαι τους περιφρονούσε, ως στοιχεία περιττά και άχρηστα. Η τυχαία λοιπόν παρουσία μου στο γραφείο του, εκείνη την ημέρα, που τον απασχολούσε κάποιο δύσκολο, ως φαίνεται, ζήτημα "λογιωτακίστικης" φύσεως, έγινε πολύ ευπρόσδεκτη. 

- Καλά που ήρθες, παιδί μου... μου είπε. Κάθισε. Σε ήθελα. Καθότανε μπροστά σ΄ ένα τραπέζι, με το γραμματέα του και φυλλομετρούσαν ένα μεγάλο χρυσόδετο βιβλίο.

- Για πες μας, παιδί μου - εξηκολούθησε- εσύ που καταλαβαίνεις απ΄ αυτά τα πράμματα, πώς θα ξεμπλέξουμε μ΄αυτό τον μπελά, που μπλέξαμε. Ούτ'  εγώ, ούτε ο γραμματικός μου δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Κι έχουμε άλλα πολύ πιο σπουδαία ζητήματα, που μας περιμένουν. 

- Τι τρέχει, κύριε Δήμαρχε; ρώτησα, χωρίς να μπορώ να μαντέψω το ζήτημα που είχε γεννηθεί με το χρυσόδετο αυτό βιβλίο και πού δεν ήξερα καν τι βιβλίο ήτανε.

- Λοιπόν αυτός ο χριστιανός -άρχισε να μου εξηγεί- μας έστειλε, καθώς βλέπεις, το βιβλίο του. Και όπως μου λέει ο γραμματικός μου, μας το αφιερώνει.

Ο Παύλος Νιρβάνας


- Τον γνωρίζετε, κύριε Δήμαρχε; ρώτησα.

- Πού να τον γνωρίζω παιδί μου; Ούτε θέλω να τον γνωρίσω. Για να μας αφιερώνει όμως το βιβλίο του, κάτι πρέπει να του δώσουμε να μας ξεφορτώνεται. Καταλαβαίνεις, φυσικά, πώς απ΄ την τσέπη μου θα του τα δώσω. Ο Δήμος δεν έχει περισσεύματα για φυλλάδες. Αυτά είναι λούσα, τη στιγμή, που δεν έχουμε ουρητήρια στην πόλη και μας λερώνουν τους τοίχους. Τι λες λοιπόν να του δώσουμε; Καλό είναι ένα εκατοστάρικο;

- Να ιδώ και να σας πω κύριε Δήμαρχε.

Πήρα το βιβλίο και το κοίταξα, ενώ ο Δήμαρχος και ο Γραμματεύς του Δήμου, ένας συμπαθητικός γεροντάκος, με κοίταζαν στα χείλη, περιμένοντας τον χρησμό. Το βιβλίο ήτανε τόμος μιας χρονιάς κάποιου περιοδικού της κακής ώρας. Αφού το φυλλομέτρησα, γύρισα να ιδώ και την αφιέρωση. Με μεγάλα, χοντρά στοιχεία, που σούβγαζαν τα μάτια έγραφε:

Τρύφωνι Μουτσοπούλω
Δημάρχω Πειραιέων, ανδρί φιλοπόλιδι και παντός καλού γενναιόφρονι χορηγώ και αντιλήπτορι το βιβλίον τούτο ανατίθεται.

- Λεφτά γυρεύει δηλαδή; ήτο η ορθή ερμηνεία του ευφυεστάτου Δημητσανίτη ο οποίος κάτω από τα αρχαία Ελληνικά της αφιερώσεως είχε συλλάβει το βαθύτερον νόημά της.

- Λεφτά βέβαια.

Φυλλομετρώντας όμως ανεκάλυψα, ότι το φύλλο, που είχε την αφιέρωση ήτανε πρόσθετο και κολλημένο απάνω στον τόμο. Έκανα, φαίνεται, τότε κάποιο κίνημα, που το πρόσεξεν ο τετραπέρατος Δήμαρχος. 

- Τι τρέχει, παιδί μου;

- Τρέχει, κύριε Δήμαρχε, ότι αυτός ο κατεργάρης έχει αφιερώσει και σε άλλους το ίδιο βιβλίο. Ποιος ξέρει σε πόσους! Και σε κάθε αντίτυπο κολλάει κι από μια άλλη αφιέρωση. 

- Μας κοροϊδεύει δηλαδή.

- Απάνω - κάτω.

- Λοιπόν, τι λες εσύ, παιδί μου,

- Εγώ λέω να του στείλετε είκοσι δραχμές. Δώδεκα η συνδρομή του περιοδικού και οχτώ τα δετικά είκοσι. Και πολλά του είναι.

- Εγώ λέω άλλο... είπε συγχυσμένος.

Και γυρίζοντας στο γραμματέα του, του είπε αυστηρά:

- Να τη στείλετε πίσω τούτη τη φυλλάδα σ' αυτόν το κατεργάρη. Και να του στείλετε και μια κόλλα χαρτί, να της κολλήσει άλλη αφιέρωση. Κι ας τη στείλει σε κανένα άλλο κορόιδο. 

Η αποστολή μου είχε λήξει. Φεύγοντας, ο Δήμαρχος μου είπε:

- Να, παιδί μου, που έμαθες και κάτι, που δεν το ήξερες. 

Και πράγματι είχα γίνει σοφότερος στο κεφάλαιο των αφιερώσεων των Ελληνικών βιβλίων. 
Μερικών τουλάχιστον. 

(Απόσπασμα από το χρονογράφημα με τίτλο "Αφιερώσεις")


Διαβάστε επίσης:

Τρύφων Μουτζόπουλος (1818-1906)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"