Στα "θερμά λουτρά" της Ηλεκτρικής στο Νέο Φάληρο

 


του Στέφανου Μίλεση

Το εργοστάσιο της "Ηλεκτρικής" στο Νέο Φάληρο μεταξύ άλλων έγινε μέρος μιας παράξενης συνήθειας που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής, που είχε να κάνει με τα θερμά απόνερά του που χύνονταν ελεύθερα, μετά τη χρήση τους, στον Κηφισό ποταμό. 

Επρόκειτο για θαλασσινό νερό που το ηλεκτρικό εργοστάσιο Νέου Φαλήρου (μετέπειτα εργοστάσιο Δ.Ε.Η.), αντλούσε από τη θάλασσα και χρησιμοποιούσε ως ψυκτικό μέσο της μηχανικής λειτουργίας του. Σωλήνες με θαλασσινό νερό διακλαδίζονταν ανάμεσα στους μηχανισμούς παραγωγής ηλεκτρικού και στη συνέχεια έχοντας απορροφήσει μέρος θερμότητας από την παραγωγή ενέργειας χύνονταν στον Κηφισό ποταμό που διερχόταν δίπλα ακριβώς από το εργοστάσιο. 

Οι αυτοσχέδιες κατασκευές αποδυτηρίων και αναψυκτήριου που λειτουργούσαν παρανόμως δίπλα στο σημείο που χυνόταν το θερμό θαλασσινό νερό μετά τη χρήση του από το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής.


Λουόμενοι που αναζητούσαν τις θεραπευτικές ιδιότητες του θερμού ύδατος -μεσήλικες κυρίως- δημιούργησαν μια άνευ προηγουμένου κίνηση στην κοίτη του ποταμού. Εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονταν καθημερινώς στο σημείο απορροής των θερμών υδάτων του εργοστασίου. Συγκεντρώνονταν κάτω από τους τεράστιους σωλήνες εκροής του θερμού ύδατος για να απολαύσουν τις θεραπευτικές και ευεργετικές του ιδιότητες. 

Είσοδος γυναικών στα αποδυτήρια. Η είσοδος για τους άνδρες γινόταν από το ακριβώς αντίθετο σημείο (1960) παρά το γεγονός ότι τα μπάνια στις ακτές του Φαλήρου την ίδια εποχή ήταν μεικτά. Η συνέχιση διάκρισης είχε να κάνει προφανώς με την μεγάλη ηλικία των λουόμενων. 


Τα άτομα αυτά προέρχονταν από διάφορες συνοικίες του λεκανοπεδίου ακόμα και από τις πλέον απομακρυσμένες. Φτωχός κόσμος που δεν είχε άλλη δυνατότητα περπατούσε μια και δύο ώρες με τα πόδια, προκειμένου να απολαύσει τα "αγαθά" του θερμού θαλασσίου λουτρού, παρά το γεγονός ότι στον ίδιο ποταμό (Κηφισό) εκβάλλονταν ακάθαρτα ύδατα διαφόρων άλλων κοντινών ή πιο απομακρυσμένων εργοστασίων. 


Με τα χρόνια κάποιοι επιτήδειοι εκμεταλλεύτηκαν τη συγκέντρωση του κόσμου στο σημείο εγκαθιστώντας αυτοσχέδια αποδυτήρια ανδρών και γυναικών αλλά και αναψυκτήρια! 

Τέσσερα παραπήγματα φτιαγμένα με πρόχειρα υλικά, λινάτσες, ξύλα και λαμαρίνες λειτουργούσαν προσφέροντας διαφορετικές υπηρεσίες αντί μικρού ποσού, η είσπραξη του οποίου φυσικά ήταν παράνομη διότι λειτουργούσαν αυθαίρετα χωρίς άδεια της αστυνομίας.

Ο Κηφισός ποταμός ανοιχτός όπως σε φωτογραφία της δεκαετίας του 1930

Το εργοστάσιο "Ηλεκτρικής" το 1903


Άλλοτε η διέλευση του κόσμου στα θερμά λουτρά του "Κηφισού" ποταμού γινόταν ελεύθερα, κι άλλοτε αυτοσχέδιοι φράχτες άφηναν ελεύθερο ένα στενό διάδρομο από τον οποίο η διέλευση ήταν επιτρεπτή ύστερα από την καταβολή "εισιτηρίου" μιας δραχμής. Η "λουτροθεραπεία" του Κηφισού ποταμού γινόταν βεβαίως χωρίς προηγούμενη συνταγή ιατρού, όπως γινόταν με τα θερμά ιαματικά λουτρά της Αιδηψού, των Μεθάνων ή του Λουτρακίου. 


Το λεβητοστάσιο του εργοστασίου της Ηλεκτρικής στο Νέο Φάληρο


Περιφρούρηση του εργοστασίου του Νέου Φαλήρου από άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού κατά την διάρκεια απεργίας εργαζομένων.


Τα θερμά λουτρά της Ηλεκτρικής εταιρείας έγιναν πραγματικά ανάρπαστα από τη φτωχολογιά ενώ για τους υπόλοιπους αποτελούσαν ένα "θέαμα" που χαρακτήριζε την περιοχή του Νέου Φαλήρου για όλο το διάστημα λειτουργίας του εργοστασίου της Ηλεκτρικής μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '60.   


Διαβάστε επίσης:

Ο πρώτος δημόσιος ηλεκτροφωτισμός του Πειραιά (1900)



Ιπποκράτειον Υδροθεραπευτήριον Πειραιώς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"