Ατρόμητος Πειραιά

Τα αποδυτήρια του Ατρόμητου Πειραιώς το 1958 ήταν ουσιαστικά μια παράγκα. Το έτος εκείνο ο Ατρόμητος Πειραιώς θεωρείτο μια από τις ισχυρότερες ομάδες του Πειραιά. Κάποιοι από τους ποδοσφαιριστές της ομάδας αλλάζουν έξω απ'  αυτήν μετά το πέρας της προπόνησης, λόγω έλλειψης χώρου...  

 

του Στέφανου Μίλεση


Στα Καμίνια  εμφανίστηκε το 1926 για πρώτη φορά το αθλητικό σωματείο με την επωνυμία "Ατρόμητος". Επρόκειτο αρχικώς για ένα σύλλογο που θα κάλυπτε τις ποδοσφαιρικές ανάγκες των παιδιών της περιοχής. Για μικρό χρονικό διάστημα διατηρήθηκε ως ανεπίσημο αθλητικό σωματείο, ένα από τα πολλά που ξεφύτρωναν εκείνη την δεκαετία σε όλες τις συνοικίες του Πειραιά. 

Το 1927 ξεκίνησε επίσημα τις συμμετοχές στο πρωτάθλημα Κοκκινιάς όπου κατέλαβε την τέταρτη θέση αρχικά και την πρώτη θέση στη συνέχεια. Γρήγορα ανέβηκε στην τρίτη, δεύτερη και έφτασε τελικά στην πρώτη κατηγορία, όπου παρέμεινε μέχρι την δημιουργία των εθνικών κατηγοριών. 


Η ομάδα του Ατρομήτου Πειραιώς το 1946

Στο πρωτάθλημα όπου αγωνιζόταν την πρώτη περίοδο της δημιουργίας του είχε ως αντιπάλους ομάδες όπως την Ένωση Πυριτιδαποθήκης, τον Κεραυνό, την Ηλέκτρα, τον Κένταυρο Καμινίων, την Ένωση Αγίας Σοφίας. Εκείνη την εποχή η ομάδα αποτελούταν από τους Μανδρίτσα, Πινέζη, Κατρανίδη, Γιαννούκο, Κιουλέρη, Ρουτρή, Βλασσόπουλο, Πενέζη, Μιχαηλίδη, Καραμάνο, Σπαθαράκη, Μπίμπα, Καλαφάτη, Αμοιραδάκη, Κρεστενίτη, Φρατζέσκο κ.α. 

Ο Ατρόμητος Πειραιά αποτέλεσε κλασική περίπτωση ομάδας που ξεκίνησε από τις "αλάνες" των Καμινίων για να φτάσει να παίξει στην πρώτη Εθνική κατηγορία έχοντας έδρα το Στάδιο Καραϊσκάκη. Υπήρξε η ομάδα που ενσάρκωσε τα όνειρα γενεών που έπαιξαν κάτω από αντίξοες συνθήκες χωρίς αποδυτήρια και υλικοτεχνική υποδομή ακόμα και σε εποχές που αυτά θεωρούνταν δεδομένα. 


Η χρυσή περίοδος του Ατρομήτου ήταν την περίοδο 1945 - 1950 όπου κατετάγη τρεις φορές δεύτερος μετά τον Ολυμπιακό και έλαβε μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με σημαντικές επιτυχίες. Εκείνη την πενταετία σημείωνε νικηφόρα αποτελέσματα όπως επί της ΑΕΚ με 1-0, του Ολυμπιακού με 3-2, του Εθνικού με 5-1 κερδίζοντας πολλούς Πειραιώτες που έγιναν φίλαθλοι της ομάδας. Έδρα του σωματείου τότε ήταν το Στάδιο Καραϊσκάκη.


Οι ποδοσφαιριστές του Ατρομήτου Πειραιώς, Πατρινός και Στριμπέλης, πλένονται ύστερα από αγώνα σε μια βρύση καθώς η ομάδα στερείτο αποδυτηρίων.


Όταν όμως καθιερώθηκε το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής Κατηγορίας ο Ατρόμητος έμεινε εκτός. Τελικά ύστερα από προσπάθειες ανέβηκε στην κατηγορία αυτή το 1960 την οποία όμως σύντομα αποχαιρέτησε και έμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Δεύτερη Κατηγορία. 


Το 1969 ύστερα από δωρεά του Ασλανίδη ο Ατρόμητος αποκτά οικόπεδο στα Καμίνια όπου τελικά ύστερα από χρόνια θα καταφέρει σε αυτό να αποκτήσει τα γραφεία του συλλόγου.


Ανέκαθεν ο Ατρόμητος θεωρούταν ομάδα φυτώριο ταλέντων και δεξαμενή ποδοσφαιριστών στις μεγαλύτερες ομάδες όπως ο Στ. Χριστόπουλος που μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό, οι Μ. Σούμπασης, Η. Παπαγεωργίου, Ι. Χανιώτης στην ΑΕΚ, Γιώργος Σιδέρης, Δημήτρης Μύλλερ (Ολυμπιακό), Δ. Μπενάρδος σε Εθνικό και Παναθηναϊκό, Ν. Στριμπέλης, Δ. Καλογήρου, Κουτσιβίτης στον Εθνικό και πολλοί άλλοι σε μικρότερες ομάδες. 


Το 1978 ύστερα από 20 χρόνια παραμονής στην Δεύτερη Εθνική, ο Ατρόμητος υποβιβάστηκε στην Α' Ερασιτεχνική κατηγορία. Εκεί παρέμεινε για τρία χρόνια και ύστερα από προσπάθειες του τότε προέδρου Λεωνίδα Ορφανίδη και του προπονητή Γιώργου Φράγκου επέστρεψε και πάλι στην Δεύτερη Εθνική κατηγορία. 


Οι αναδιαρθρώσεις των κατηγοριών τον έφεραν το 1983 στην Τρίτη Εθνική και το 1984 στην Α' Ερασιτεχνική και πάλι. Οι αναδιαρθρώσεις συνεχίστηκαν και τα επόμενα έτη που η Α' Εθνική Ερασιτεχνική κατηγορία καταργήθηκε και τα σωματεία που ήταν σε αυτήν εντάχθηκαν σε τοπικά πρωταθλήματα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"