 |
| Ο Κώστας Μαυρόπουλος με μοντέλα της εποχής μπροστά από το ατελιέ του στην οδό Σκουφά 17. Στο ατελιέ της οδού Σκουφά τα δύο αδέλφια έμειναν από το 1958 έως το 1960 εγκαταστάσθηκαν στην οδό Λουκιανού 5 στο Κολωνάκι. Το 1971 εγκαινίασαν στον Πειραιά κατάστημα με νυφικά και βαπτιστικά. |
του Στέφανου Μίλεση
Μια εξιστόρηση της ζωής του Κώστα Μαυρόπουλου, αποτελεί επί της ουσίας μια εκστρατεία στα άδυτα της μόδας και της κομψότητας της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Τόσο αυτός όσο και ο αδελφός του Ντίνος, στάθηκαν πρωτοπόροι, σε μια εποχή που ήταν εύκολο να προκληθούν μειδιάματα ή σκυθρωπές ματιές απαξίωσης του έργου και της προσφοράς τους. Σε μια εποχή που επικρατούσε αδιαφορία ως προς το παραγόμενο έργο στο τομέα της υψηλής ένδυσης, είτε λόγω των δύσκολων μεταπολεμικών συνθηκών, κύρια όμως λόγω της ανατολίτικης νωχέλειας και νοοτροπίας που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων.
Οι αδελφοί Μαυρόπουλοι υπήρξαν εκείνοι που καθόριζαν τα υφάσματα, τα χρώματα, τα απογευματινά και τα βραδινά φορέματα, τα σχέδια, τις γραμμές, τις τάσεις.
Αξίζει ωστόσο να αναφερθεί πως ο Κώστας Μαυρόπουλος ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του από τον Πειραιά όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Στον Πειραιά εξάλλου ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον κόσμο της ραπτικής. Αυτή
η αγωνιστική του πορεία στην πασαρέλα της ζωής, τίμησε τον ίδιο αλλά και την
γενέθλια πόλη του τον Πειραιά. Η πορεία του κατέδειξε για μια φορά
ακόμα, πως σε αυτήν την πόλη γεννήθηκαν και ανατράφηκαν άνθρωποι με φιλοδοξίες
και οράματα σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δράσης.
Ιστορία με αρχή την Πόλη
Η ιστορία που αφορά στην οικογένεια Μαυρόπουλου αρχίζει από την κορωνίδα των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη. Αυτή ήταν η γενέθλια πόλη του παππού του Κώστα Μαυρόπουλου, του Κωνσταντίνου, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης εργοστασίου υποδημάτων. Και αυτός όμως, όπως και χιλιάδες άλλοι Έλληνες της Ιωνίας έφτασαν κάποτε στην Ελλάδα. Ο Κωνσταντίνος μαζί με την οικογένειά του ίδρυσε στην Ελλάδα ένα εργοστάσιο υποδημάτων συνεχίζοντας την πορεία που είχε πρότερα χαράξει στην Κωνσταντινούπολη. Με τη γυναίκα του Ευγενία έκαναν 20 παιδιά από τα οποία τα 14 ήταν αγόρια και τα υπόλοιπα 6 τα κορίτσια. Όλα τα αγόρια χάθηκαν στους πολέμους και μόνο ένα σώθηκε, ο Κίμωνας, που ήταν ο πατέρας του Κώστα, που γεννήθηκε στον Πειραιά.
Από την Αθήνα στον Πειραιά
Όμως το πώς έφτασε η οικογένεια Μαυρόπουλου στον Πειραιά, αποτελεί ένα ενδιαφέρον κεφάλαιο στην ιστορία της οικογένειας. Ο Κωνσταντίνος ανέλαβε μια πολύ μεγάλη παραγγελία από το στρατό για υποδήματα. Ξόδεψε όλα του τα κεφάλαια για να προμηθευτεί τις απαραίτητες πρώτες ύλες για την κατασκευή τους. Μα όταν έφτασε η ώρα της παραγωγής υπήρξε πολιτική αστάθεια και εκλογές. Καθώς ήταν βασιλόφρονας και τις εκλογές κέρδισαν οι βενιζελικοί, η παραγγελία ακυρώθηκε. Ο Κωνσταντίνος είχε στερηθεί των κεφαλαίων και ουσιαστικά είχε καταστραφεί μέσα σε μια νύχτα. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που συναντούμε τις κομματικές αντιπαραθέσεις να στέκονται αιτία καταστροφής της ελληνικής κοινωνίας και παράγοντας έντονης οπισθοδρόμησης. Τότε ήταν που η οικογένεια Μαυρόπουλου εγκαταστάθηκε στον Πειραιά σε ένα σπίτι της οδού Ναυάρχου Μπίτη σημερινή οδός Καραολή και Δημητρίου, προς την άκρη της που σκαρφαλώνει πάνω στα υψώματα του Προφήτη Ηλία.
 |
| Ο Κώστας Μαυρόπουλος παιδί ακόμα με το σχολικό βιβλίο στο χέρι στην αυλή του σπιτιού του στον Προφήτη Ηλία |
 |
| Στο 19ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά. Ο Κ. Μαυρόπουλος είναι στην πρώτη σειρά (κάτω) ο δεύτερος από αριστερά. |
Στην αυλή του Προφήτη Ηλία
Εκεί γεννήθηκε ο πατέρας του Κώστα, ο Κίμωνας Μαυρόπουλος ο οποίος στο επάγγελμα έγινε ναυτικός. Νυμφεύθηκε την Σοφία Στεφανοπούλου η οποία επίσης προερχόταν από ναυτική οικογένεια με καταγωγή από Σύρο και Αμοργό. Έτσι λοιπόν έφτασε ο Κώστας Μαυρόπουλος να γεννηθεί στον Πειραιά το 1930 σε μια γειτονιά της Καστέλλας. Οι γονείς του την εποχή εκείνη ζούσαν όπως και οι περισσότεροι Πειραιώτες σε σπίτια που έβλεπαν γύρω από μια αυλή. Αυτή ήταν το κέντρο της καθημερινότητάς τους. Ο συνοικισμός της αυλής αποτελούσε τη μικροκοινωνία της προπολεμικής εποχής, όπου οι σύνοικοι συγκεντρώνονταν για να ανταλλάξουν απόψεις, να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον, να προσφέρουν ή να δεχθούν. Μοιράζονταν τις χαρές και τις λύπες και ήταν έτοιμοι να προσφέρουν ένα χέρι βοηθείας.
Ο Θεόδωρος Καλούδης
Πρώτη επαφή με την ραπτική ήρθε μέσω του Θεόδωρου Καλούδη που υπήρξε ο νονός του. Ο Καλούδης ήταν διακεκριμένος ράπτης στον Πειραιά με εργαστήριο στην οδό Τσαμαδού. Μεγάλος τεχνίτης της ραπτικής που προπολεμικά είχε βραβευτεί στην Βιέννη γιατί έκανε το ακατόρθωτο!
Έραψε ένα λευκό κοστούμι με μαύρη κλωστή χωρίς αυτή να γίνεται ορατή. Όπως ο Κώστας Μαυρόπουλος περιγράφει στο βιβλίο του «χάρη στο νονό μου ήμουν ο πρώτος στην Ελλάδα που φόρεσε το κοτλέ ύφασμα και το περίφημο σακάκι με σκισίματα». Και η μητέρα του Κώστα, η Σοφία, έραβε στο σπίτι, όπως πολλές γυναίκες έκαναν εκείνη την εποχή, αλλά το περιβάλλον του εργαστηρίου του Θεόδωρου Καλούδη ήταν εκείνο που έφερε για πρώτη φορά τον Κώστα σε επαφή με τον μαγικό κόσμο της μόδας. Παράλληλα όπως τα παιδιά της ηλικίας του πήγαινε στο σχολείο. Τελείωσε το 19ο δημοτικό σχολείο Πειραιά και στη συνέχεια με εξετάσεις εισήχθη στο γυμνάσιο της Ιωνιδείου σχολής.
Το ναυάγιο του πατέρα του
Όταν ξέσπασε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ο πατέρας του, ο Κίμωνας βρέθηκε να υπηρετεί στο επιταγμένο εμπορικό πλοίο ΧΙΟΣ. Όταν αυτό χτυπήθηκε στα ανοικτά της Εύβοιας από γερμανικά στούκας, βυθίστηκε. Το πλήρωμά του, μεταξύ των οποίων και ο Κίμωνας, έμεινε για περισσότερες από 24 ώρες στη θάλασσα μέχρι να περισυλλεχθεί. Έπαθε πλευρίτιδα που εξελίχθηκε σε φυματίωση και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Σωτηρία σχεδόν σε όλη την διάρκεια της κατοχής. Στα μαύρα εκείνα χρόνια της κατοχής η μητέρα του Σοφία, η οποία μέχρι τότε ήταν νοικοκυρά, αναγκάστηκε να βγει στην εργασία πιάνοντας δουλεία στα Σιλό του λιμανιού στο τμήμα διαλογής της πατάτας.
 |
| Οι γονείς του Κώστα Μαυρόπουλου, Κίμωνας και Σοφία |
 |
| 1933. Ο Κώστας παιδί στην αγκαλιά το ναυτικού πατέρα του Κίμωνα, στο λιμάνι του Πειραιά. Ο πατέρας του σε όλη την διάρκεια της κατοχής θα βρεθεί νοσηλευόμενος στο "Σωτηρία" εξαιτίας ναυαγίου που προκλήθηκε από γερμανικά αεροπλάνα Στούκας, που επέδραμαν στο εμπορικό πλοίο ΧΙΟΣ όπου ήταν ναυτολογημένος. |
Σάκους για τους νεκρούς Γερμανούς στρατιώτες
Καθώς όμως όπως αναφέραμε γνώριζε να ράβει, έπιασε δουλειά στην Αθήνα σε εργαστήρια όπου κατασκεύαζαν σάκους για τους νεκρούς Γερμανούς στρατιώτες. Κάθε μέρα, πριν ακόμα ξημερώσει, η μητέρα του ανέβαινε σε ένα καμιόνι που μετέφερε τις κουραμάνες για τους Γερμανούς στην Αθήνα και πήγαινε στο Σύνταγμα όπου βρίσκονταν τα ραφεία. Στο μεσημεριανό της διάλειμμα ανέβαινε πεζοπορώντας στο νοσοκομείο Σωτηρία για να δει τον σύζυγό της Κίμωνα όπου νοσηλευόταν φυματικός και στη συνέχεια με τον ίδιο τρόπο κατέβαινε στο Σύνταγμα για να συνεχίσει την εργασία της μέχρι αργά το βράδυ όπου επέστρεφε και πάλι στον Πειραιά. Ο Κώστας Μαυρόπουλος, που την εποχή εκείνη πήγαινε στην Ιωνίδειο, δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορος. Διέκοψε τη φοίτησή του και γράφτηκε στο νυκτερινό γυμνάσιο του Πειραϊκού Συνδέσμου προκειμένου να έχει τα πρωινά ελεύθερα. Η πρώτη δουλειά που έπιασε ήταν να κάνει τα θελήματα, στην Επισκοπή του Πειραιά και συγκεκριμένα στον Επίσκοπο πατέρα Γεώργιο Πάτση.
Τα χρήματα που εξοικονομούσε τα προσέφερε στην μητέρα του. Εκείνη την εποχή μάλιστα έφτασε και στα σκαλοπάτια του Δημοτικού Θεάτρου, εντός του οποίου σήμερα βρισκόμαστε στην παρουσίαση του βιβλίου του. Η ζωή για μια φορά ακόμα μας εκπλήσσει με τα μυστικά που αποκαλύπτει στο πέρασμα των χρόνων. Μεταπολεμικά οι συνθήκες βελτιώθηκαν και ο Κώστας συνέχισε το σχολείο.
Η υιοθεσία του Ντίνου
Η κυριακάτικη βόλτα στο Πασαλιμάνι, στο «νυφοπάζαρο» όπως το έλεγαν τότε, αποτελούσε μια συνήθεια του ίδιου, όπως και πολλών νέων της εποχής. Επαγγελματικά ο πατέρας του ώθησε τον Κώστα να γίνει ναυτικός. Γράφτηκε στη Σχολή Εμποροπλοίαρχων Σπετσών και το 1951 πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι ως δόκιμος πλοίαρχος με προορισμό την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί γνώρισε έναν παράξενο άνθρωπο τον Ρενέ, ο οποίος του περιέγραψε την πορεία της ζωής του. Μια πορεία τελείως διαφορετική από εκείνη που φαινόταν πως είχε χαράξει την εποχή εκείνη. Και πραγματικά έκτοτε τα πάντα άλλαξαν. Το 1952 ο πατέρας του υιοθέτησε ένα παιδί, τον Ντίνο, που αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες και χρειαζόταν βοήθεια. Ο Ντίνος προερχόταν από μια φτωχή οικογένεια και για το λόγο αυτό εργαζόταν από την παιδική του ηλικία. Έκανε τις εξωτερικές δουλειές σε ένα κοσμηματοπωλείο και έμαθε να δένει τα μαργαριτάρια και να ταιριάζει τους πολύτιμους λίθους.
 |
| Τα αδέλφια Κώστας και Ντίνος. Στη μνήμη του Ντίνου του "κεντητή της νύχτας" αφιέρωσε ο Κώστας Μαυρόπουλος το βιβλίο του. |
Από την αυλή του Προφήτη Ηλία στα μεγάλα σαλόνια
Από τότε ο Κώστας και ο Ντίνος έγιναν αχώριστοι και όταν ο Κώστας επέστρεψε από την Γαλλία όπου είχε πάει για σπουδές άνοιξαν τον δικό τους οίκο μόδας. Για τη θριαμβευτική πορεία που ακολούθησε είμαι σίγουρος ότι θα αναφερθούν οι επόμενοι ομιλητές. Τα δύο φτωχόπαιδα από τον Πειραιά κατάφεραν να εντυπωσιάσουν όλους τους κοσμικούς κύκλους της Αθήνας και να φτάσουν μέχρι να ντύνουν μέχρι και μέλη της βασιλικής οικογένειας. Κάτι στο οποίο θέλω να σταθώ ιδιαίτερα ήταν η ευαισθησία των δύο αδελφών σε θέματα των παιδιών.
 |
| Κώστας Μαυρόπουλος: Ο Πειραιώτης μαέστρος του ψαλιδιού |
Το φιλανθρωπικό τους έργο
Βάπτισαν εξήντα οκτώ παιδιά και έκαναν δώρο σε όλα τον ίδιο βαπτιστικό σταυρό
σε σχέδιο του Ντίνου για να μπορούν να αναγνωρίζονται μεταξύ τους όταν
μεγαλώσουν. Όμοια συμμετείχαν σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις ιδιαίτερα όταν
αφορούσαν παιδιά με ειδικές ανάγκες ή καρκίνο και για το λόγο αυτό τιμήθηκαν
από την Αντικαρκινική εταιρεία, από την Ακαδημία Αθηνών και από τα Πατριαρχεία
Ιεροσολύμων και Ρωσίας. Κλείνοντας τη δική μου παρουσίαση θα ήθελα να αναφερθώ
στο γεγονός πώς μεταξύ των εκατοντάδων διακρίσεων που έλαβαν οι αδελφοί
Μαυρόπουλοι για την κοινωνική τους προσφορά συγκαταλέγεται και η Φιλολογική
Στέγη Πειραιώς που το 2019 δια του
Δημάρχου Πειραιά Γιάννη Μώραλη επέδωσαν τιμητική διάκριση στον Κώστα Μαυρόπουλο
τον μεγαλύτερο Πειραιώτη σχεδιαστή μόδας που αποτέλεσε πραγματικό πρεσβευτή της
πόλης μας στον απαιτητικό και δύσκολο τομέα αυτής της τέχνης.
 |
Ο Δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης βράβευσε το 2019 τον Πειραιώτη μόδιστρο Κώστα Μαυρόπουλο, ύστερα από εισήγηση του Διοικητικού Συμβουλίου της Φιλολογικής Στέγης Πειραιώς. |
Από την παρουσίαση του βιβλίου "Από το μάτι της βελόνας" του Κώστα Μαυρόπουλου, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς
Αξίζει να σημειωθεί πως το βιβλίο του Κώστα Μαυρόπουλου "Από το μάτι της βελόνας" διανεμήθηκε δωρεάν σε όλους τους παρευρισκόμενους στην παρουσίασή του, στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς.
 |
| Έλενα Σπανού: Η "μούσα" του Μαυρόπουλου. Πρώην μοντέλο και νυν εικαστικός |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου