Ο ΕΝ ΠΕΙΡΑΙΕΙ ΑΝΔΡΙΑΝΤΑΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ



του Στέφανου Μίλεση

Κοντά στην πύλη του Αγίου Ρωμανού ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο ενδέκατος από τους ομώνυμους αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης, το πρωί της 29ης Μαΐου του 1453, ημέρα Τρίτη της εβδομάδας, πεντηκοστή Πέμπτη της πολιορκίας έπεσε σαν απλός στρατιώτης μαχόμενος μέχρι τέλους. 

Και όλη η ζωή του αλησμόνητου εκείνου βασιλιά, του μάρτυρα της ορθοδοξίας, του Αγίου Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου μετρούσε, σαράντα εννιά χρόνια και τρεις μήνες και είκοσι ημέρες

Τα μουσουλμανικά μαζέματα κάθε έθνους, κάθε φυλής, και κάθε τύχης ασελγούσαν πάνω στον άμαχο χριστιανικό λαό. Τα άγρια και ακάθαρτα εκείνα στίφη των 258 χιλιάδων πλιατσικολόγων ξεχύθηκαν στην πόλη με τις ευλογίες της Δύσης που άπρακτη ανησυχούσε μόνο για τα κέρδη της και την εξουσία της. Εξήντα χιλιάδες αιχμάλωτοι κάθε ηλικίας και τάξεως επωλήθησαν στα διάφορα παζάρια της ανατολής, σύρθηκαν από τους άγριους του Ισλάμ σε κάθε γωνιά του μουσουλμανικού κόσμου. 


Είχα την τιμή να εκλεγώ από την Ι.Μ. Πειραιώς στις 8 Ιουνίου 2020 να είμαι ο κύριος ομιλητής των αποκαλυπτηρίων του Ανδριάντα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου μπροστά από τον Ι.Ν. Αγίας Τριάδας Πειραιώς. 

Βιβλία ιερά και θεία άλλα τα έριχναν στη φωτιά κι άλλα τα καταπατούσαν, ενώ η απαίδευτη και βάναυση φύση, τους οδηγούσε να τα πουλάνε για δύο ή τρεις οβολούς. Ο Ρικκέριος διηγείται πως οι Τούρκοι εγκατέστησαν μέσα στην Αγία Σοφία δημόσιες γυναίκες και στάβλους για τα άλογά τους. Ο Δούκας έγραψε ότι όλα τα χειρόγραφα της αρχαιότητας που ήταν αναρίθμητα τα φόρτωναν σε αμάξια και τα πωλούσαν αγνοώντας την αξία τους. Με ένα νόμισμα αγόραζες δέκα χειρόγραφα αριστοτελικά πλατωνικά θεολογικά και κάθε λογής ευαγγέλια. Έτσι γέμισαν όλα τα μουσεία και οι συλλογές που υπάρχουν σήμερα ανά τον κόσμο με χειρόγραφα αρχαίων και με σπουδαία θεολογικά κείμενα. 

Μια από τις πρώτες ενέργειες που έκανε ο Μωάμεθ ήταν να τοποθετήσει έναν ιμάμη πάνω σε έναν χριστιανικό άμβωνα και να διαβάσει δυνατά το κοράνι. Από την ώρα εκείνη ο περίφημος ναός της άφθαστης Σοφίας του Θείου λόγου, που κτίστηκε προς δόξα της χριστιανικής θρησκείας, έγινε τζαμί. Πράξη που μέχρι σήμερα οι Τούρκοι επιθυμούν να επαναλάβουν δείχνοντας ότι ως λαός παραμένουν ίδιοι μέχρι τη συντέλεια του κόσμου και αποδεχόμενοι ουσιαστικά το γεγονός ότι είναι καταπατητές ξένης γης, χώρας που δεν τους ανήκει. 



Η στιγμή των αποκαλυπτηρίων του ανδριάντα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Πειραιά, στις 8 Ιουνίου 2020 



Ο ήλιος που έδυσε την 29η Μαΐου 1453, ανέτειλε ξανά την 25η Μαρτίου 1821. Η απομόνωση των Ελλήνων δεν υπήρξε μόνο σύμπτωμα της πτώσης αλλά συνεχίστηκε τόσο στα 400 χρόνια σκλαβιάς όσο και στην επανάσταση που πάλι μονάχο του το γένος των Ελλήνων αποτόλμησε. Αυτή η εθνική μας μοναξιά ήταν το τίμημα που διατηρήσαμε την πίστη μας και δεν προσκυνήσαμε ούτε την Ανατολή αλλά ούτε και την Δύση. Η ιστορία της πτώσης δεν θα πρέπει να αποτελεί απλώς θλιβερή ανάμνηση αλλά ιστορικό δίδαγμα για το μέλλον μας. 

Πολλοί σήμερα αδιαφορούν και στέκονται ενάντιοι στην εκκλησία και στην ορθόδοξη πίστη και παράδοση. Γρήγορα λησμονήθηκαν οι θυσίες των ιεραρχών στα χρόνια της επανάστασης, οι αδιάκοπες θυσίες αίματος, τα αμέτρητα πεδία μαχών. Ποιος ευνοείται από μια εκκλησία αποκομμένη από την κοινωνία; Μόνο όσοι επιθυμούν να αντικαταστήσουν την πίστη με τον κοινωνικό φόβο, την ελπίδα με την εκμετάλλευση των περιστάσεων, την αξιοπρέπεια με τον έλεγχο και την υποταγή, που η νέα εποχή της παγκοσμιοποίησης διακαώς επιθυμεί. 



Η ενσωμάτωση της Ελλάδας σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία θα πρέπει να μας καθιστά περισσότερο ορθόδοξους, περισσότερο Έλληνες, περισσότερο συναγωνίσιμους αλλά και στους εταίρους μας να γίνει γνωστή η απαίτησή μας για συνεργασία με αμοιβαία κατανόηση και όχι με λογική αφομοίωσης. Μη ξεχνάμε ότι η Ελλάδα προσφέρει στην οικονομική συνεργασία με μια από τις ισχυρότερες ναυτιλίες του κόσμου, με τον Πειραιά ένα από τα πρώτα λιμάνια της Ευρώπης. 

Ας μη στηριζόμαστε μόνο στις ξένες ενισχύσεις που η ιστορία της πτώσης μας δίδαξε ότι δεν λειτουργούν πάντα. Μόνοι μας πολεμήσαμε και στους Μαραθώνες και στις Σαλαμίνες και στα βουνά της Αλβανίας. Ποτέ δεν λάβαμε αυτό που αναμέναμε. Η πτώση ας γίνει μάθημα αμυντικής και οικονομικής αυτάρκειας. Ας καταθέσουμε αυτή την υπόσχεση σήμερα, εδώ μπροστά στον ανδριάντα του Παλαιολόγου, που στάθηκε σύμβολο ανδρείας και αυτοθυσίας, στον οποίο σήμερα στεκόμαστε κάτω από τον αττικό ήλιο, για να μη χρειαστεί ποτέ ξανά να φωνάξουμε «Εάλω η πόλις». 

Για να μη λέμε όμως μόνο για την αμορφωσιά και τη βαρβαρότητα μόνο των άλλων... ας θυμηθούμε λίγο τι έγινε στις 8 Ιουνίου 2020 ημέρα των αποκαλυπτηρίων του εν Πειραιεί ανδριάντα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Άτομα συγκεκριμένης ιδεοληψίας και χώρου καλούσαν τους εμπόρους μετάλλων να απαλλάξουν την πόλη από την παρουσία του συγκεκριμένου έργου, ενώ άλλοι εξέδιδαν δελτία τύπου πως ο Παλαιολόγος ήταν ανεπιθύμητος στον Πειραιά. Τον έβριζαν υπερασπιζόμενοι δήθεν και με περίσσια υποκρισία την ιστορία του Πειραιά λέγοντας πως δεν είχε σχέση με τον Παλαιολόγο, αυτοί οι ίδιοι που υπήρξαν χειροκροτητές μετονομασιών λεωφόρων, δρόμων και πλατειών της πόλης με ονόματα πολιτικών που φυσικά και ήταν άσχετοι με τον Πειραιά... Η υποκρισία στο μέγιστο βαθμό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"