Ο Πειραιώτης με τα χέρια στις τσέπες (1930)

 


του Στέφανου Μίλεση


Στα φωτογραφικά καταστήματα την προπολεμική περίοδο ο κόσμος έμπαινε με ό, τι καλύτερο διέθετε για να απαθανατιστεί σε μια φωτογραφία στην αιωνιότητα. Κοστούμι, φράκο, ημίψηλο, στολή με όλα τα παράσημα και τα λοφία αν ήταν στρατιωτικός. 

Αν ο πελάτης του φωτογράφου είχε μυρίσει μπαρούτι, τότε καθόταν στο φακό κρατώντας το σπαθί του ή το ντουφέκι του. Και τα φωτογραφεία ειδικά του Πειραιά είχαν μεγάλη πέραση, καθώς βρίσκονταν δίπλα από το λιμάνι. Κόσμος πήγαινε κι ερχότανε στα νησιά και δεν έχανε διερχόμενος, να αδράξει την ευκαιρία να περάσει μια βόλτα και από τα φωτογραφεία...

Κατά το 1930 ο πελάτης που εισήλθε στο φωτογραφείο ήταν και δεν ήταν δεκαεπτά χρονών. Ναυτάκι, τσολιαδάκι και τα ρέστα σε αυτή την ηλικία δεν θα μπορούσε να ντυθεί! 

Έτσι και ο νεαρός εισήλθε... κι αφού δεν διέθετε τίποτε από τα παραπάνω, στάθηκε έναντι του φακού με τα χέρια στις τσέπες! Κι εκείνο που για τον καλό τον κόσμο στην υπόλοιπη Ελλάδα θα ήταν "κουσούρι", για εκείνον, μιας και βρέθηκε στον Πειραιά, κατάλαβε πως θα ήταν στάση τιμής και εκτίμησης. 

Το ίδιο είχε δει να κάνουν κι οι αξιοσέβαστοι της πιάτσας. Σιγά μην καθόταν να ποζάρει όπως του έλεγε ο φωτογράφος... και μετά οι υπόλοιποι να του κολλούσαν το ένσημο, ότι ήταν άτομο αδέξιο και χοντροκομμένο, που δεν είχε τη φινέτσα και την ευστροφία ενός αληθινού μάγκα.

Κι έτσι ο δεκαεπτάχρονος πελάτης, που δεν γνωρίζουμε αν ήταν διερχόμενος ή όχι, έμεινε για πάντα καταχωρημένος στα ιστορικά αρχεία ως "Ο Πειραιώτης με τα χέρια στις τσέπες". 


Διαβάστε επίσης: 

Μικρές πειραϊκές ιστορίες αποτυπωμένες σε φωτογραφίες (Δ' μέρος)





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"