ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΝΑΥΤΙΚΟΙ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΠΛΟΙΩΝ

Ψάρεμα σκυλόψαρου στον Ειρηνικό ωκεανό. Πολλές οι ιστορίες των ναυτικών που στον ελεύθερο χρόνο τους έπιαναν σκυλόψαρα. 

 

του Στέφανου Μίλεση

    Αναμφίβολα σκληρή, επίπονη και κουραστική η δουλειά των ναυτικών των εμπορικών πλοίων. Και ο ελεύθερος χρόνος του ταξιδιού έδινε την ευκαιρία για καμιά φωτογραφία, κάποια εορτή στο καρέ, ψάρεμα, κατασκευή πλοίων σε μινιατούρα ή γράψιμο επιστολών για να είναι έτοιμες να ταχυδρομηθούν μόλις το πλοίο πιάσει στο λιμάνι. 

    Στον Πειραιά της μεταπολεμικής εποχής και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '70 πολλοί παράγοντες στέκονταν αιτία για να γίνει κάποιος ναυτικός. 
Πρώτη και βασικότερη ήταν η φτώχεια σε αντίθεση με τις υψηλές αποδοχές των ναυτικών. Αν δεν γινόντουσαν ναυτικοί θα μετανάστευαν για να βρουν την τύχη τους σε μακρινές και άγνωστες χώρες. Έτσι προτιμούσαν το μπάρκο. 
Δεύτερη αιτία ήταν η ναυτικοί μοίρα της οικογένειας. Παππούς, πατέρας, αδέλφια όλοι ναυτικοί, ωθούσαν και τα μικρότερα παιδιά να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο. Ακόμα όμως και χωρίς παρότρυνση όταν ακούς από την παιδική ηλικία ιστορίες ναυτικών περιμένεις με αγωνία το πρώτο σου μπάρκο...
Τέλος τρίτη αιτία η αγάπη για τα ταξίδια και η ζωή που φάνταζε περιπετειώδης συγκριτικά με την ανιαρή και μονότονη ζωή ενός υπαλλήλου. Αν και η συγκεκριμένη στάθηκε σε ποσοστό η μικρότερη αιτία ναυτολόγησης, χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στις διαφημίσεις στις οποίες επικρατούσε το σύνθημα "Γίνε ναυτικός, ένα επάγγελμα χωρίς σύνορα"... 
Βέβαια πάντα υπήρχε η νοσταλγία του σπιτιού και της οικογένειας.


21 Ιουνίου 1957 - Στο κατάστρωμα του S/S PEGASUS ο τρίτος μηχανικός, ο καμαρότος και ο ναύτης.  






1976 - Ο Πρώτος Μηχανικός στο γραφείο του

1958 Το πλοίο στο λιμάνι, προετοιμασία για έξοδο


15 Ιουνίου 1958 - Εργασία στα βίντζια 

12 Σεπτεμβρίου 1971 - Στο μηχανοστάσιο του M/V MISS MARIETTA με προορισμό την Βενεζουέλα. 


ΓΙΝΕ ΝΑΥΤΙΚΟΣ, ένα επάγγελμα χωρίς σύνορα (1976)


Κατασκευή ξύλινου μοντέλου πλοίου στον ελεύθερο χρόνο





Ναυτικά φυλλάδια αριστερά του 1929, δεξιά μέσα δεκαετίας 1930



(Πάνω και κάτω) εργασία στις βάρκες. Τρίτος Μηχανικός, Ανθυποπλοίαρχος, ένας καμαρότος και ένας ναύτης



1971 - Οικογένεια ναυτικού στο πλοίου. Από την εορτή των γενεθλίων του μικρού Γιάννη

Ναυτική Εστία Αμβέρσας (International Seamen's House) σε επιστολικό Δελτάριο που φέρει ημερομηνία 17 Αυγούστου 1959. Οι Έλληνες ναυτικοί πάντοτε έμεναν εντυπωσιασμένοι από την Ναυτική Εστία της Αμβέρσας. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι η Ναυτική Εστία Πειραιώς που οικοδομήθηκε την δεκαετία του 1970 είχε ως πρότυπο εκείνη της Αμβέρσας. 


3 Σεπτεμβρίου 1970 - Στη Λίμνη Τομπάτα στο Αομόρ της Ιαπωνίας. Θεωρείται μια από τις πλέον διάσημες λίμνες της χώρας.

Από την Φιλαδέλφεια: "Σεβαστοί μου γονείς, από υγεία είμαι καλά το αυτό επιθυμώ να μαθαίνω και δια εσάς. Σήμερα που σας γράφω και σας στέλνω αυτή την κάρτα αναχωρούμε για την Ιαπωνία. Επί τη ευκαιρία των άγιων ημερών του Πάσχα σας εύχομαι τα βάθη της ψυχής μου...ο υιός σας..."

Και μια καρτ ποστάλ με πορεία από την Ελλάδα προς τον ναυτικό που ταξιδεύει.
Φέρει ημερομηνία 21 Μαΐου 1964 και την ένδειξη της τοποθεσίας "Όρμος Κουμουνδούρου".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:


Ναυτική Σχολή ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ (αποχαιρετισμός μιας εποχής)




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"