ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΚΥΛΙΤΣΗΔΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΠΕΙΡΑΙΑ

 

Το μνήμα της οικογένειας Σκυλίτση στο κοιμητήριο "Ανάσταση".


του Στέφανου Μίλεση


Τέσσερις συνολικά Σκυλίτσηδες διετέλεσαν Δήμαρχοι του Πειραιά προερχόμενοι από την ίδια οικογένεια για αυτό και κάποια εποχή μιλούσαν για την Δυναστεία Σκυλίτση. Ο τελευταίος από τους τέσσερις Σκυλίτσηδες, ο Αριστείδης, δεν εκλέχθηκε από τους κατοίκους αλλά διορίστηκε από την Δικτατορία και υπήρξε ο πλέον αμφιλεγόμενος Δήμαρχος στην ιστορία της πόλης. 

Οι Σκυλίτσηδες διετέλεσαν Δήμαρχοι στον Πειραιά συνολικά επί 27 περίπου έτη



Πέτρος Ομηρίδης Σκυλίτσης 

(19.4.1841 - 10.8.1845 και 24.11.1848 - 16.1.1852)

Ο πρώτος των Σκυλίτσηδων που έγινε δήμαρχος στον Πειραιά ήταν ο δεύτερος στη σειρά δήμαρχος από τη σύσταση της πόλης! 

Γεννημένος στην Σμύρνη, γιος του Κωνσταντίνου Σκυλίτση με καταγωγή από την Χίο. Δημάρχευσε σε δύο θητείες συμπληρώνοντας σχεδόν δέκα χρόνια.  

Υπήρξε μέλος της Φιλικής Εταιρείας και συνεργάτης του Αδαμάντιου Κοραή. Ανέλαβε τη Διεύθυνση των Σπετσών και εστάλη ως πληρεξούσιός της στην Εθνική Συνέλευση της Επιδαύρου το 1821. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής για τη Ρυμοτομία του Πειραιά και οι Πειραιώτες ευχαριστήθηκαν τόσο πολύ ώστε τον εξέλεξαν Δήμαρχο.  Όταν διατάχθηκε με την απόβαση των Αγγλο-Γαλλικών στρατευμάτων να παραδώσει τα κλειδιά των σχολείων της πόλης για να εγκατασταθούν σε αυτά στρατιώτες, υπέβαλλε την παραίτησή του.  

 Καθώς ήταν ο δεύτερος στη σειρά δήμαρχος της πόλης (μετά τον Υδραίο Κυριάκο Σερφιώτη) είχε μπροστά του να επιτελέσει μεγάλο έργο. Εκπροσώπησε στην εποχή του τη δεύτερη μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα του Πειραιά μετά τους Υδραίους που ήταν οι Χίοι. Πέτυχε την ίδρυση του Γυμνασίου Αρρένων Πειραιώς (μετέπειτα Ιωνιδείου), εξωράισε το κοιμητήριο του Αγίου Διονυσίου, έστησε τις προτομές του Απόλλωνος, του Ρήγα Φεραίου και του Θεμιστοκλέους, ανέγειρε τον Άγιο Νικόλαο (των Υδραίων αν και ο ίδιος Χιακής καταγωγής), ενώ άφησε φεύγοντας στο ταμείο του Δήμου περίσσευμα 19.000 δραχμών. 



Αριστείδης Σκυλίτσης ο Πρεσβύτερος

(1.10.1883 - 29.9.1887)

Δημάρχευσε σχεδόν τέσσερα χρόνια και υπήρξε ο παππούς του Αριστείδη Σκυλίτση του νεότερου (της Δικτατορίας) και ανιψιός του Πέτρου Ομηρίδη (δηλαδή του προαναφερόμενου). Γεννήθηκε στην Σμύρνη και έφτασε στον Πειραιά, καθώς τότε η πόλη βρισκόταν σε πρωτόγνωρη βιομηχανική ανάπτυξη, όπου ίδρυσε το πρώτο του εργοστάσιο υαλουργίας. Επί θητείας του περατώθηκε ο ναός του Αγίου Νικολάου, που είχε θεμελιώσει ο θείος του, ενώ συνέλαβε προχώρησε στην υλοποίηση του οράματος του Τρύφωνος Μουτζόπουλου για την δημιουργία ενός λαμπρού Δημοτικού Θεάτρου στην πόλη. Η θεμελίωσή του έγινε από τον ίδιο τον Απρίλιο του 1884 για αυτό και στην πρόσοψή του το Δημοτικό Θέατρο σήμερα φέρει το δικό του όνομα. 

Επίσης διέγνωσε την ανάγκη για ίδρυση μεγαλύτερου κοιμητηρίου στον Πειραιά και αγόρασε εκτάσεις στην Ευγένεια. Σημαντική απόφασή του υπήρξε και η εγκατάσταση της δημοτικής αρχής στο κτήριο του μέχρι τότε Χρηματιστηρίου στο γνωστό Ωρολόγιο. 



Δημοσθένης Ομηρίδης Σκυλίτσης

(1.10.1907 - 24.3.1914)

Παρέμεινε στον δημαρχιακό θώκο επί έξι χρόνια και πέντε μήνες. Ήταν ο δεύτερος γιος του Αριστείδη Σκυλίτση (του Πρεσβύτερου φυσικά) και θείος του μεταγενέστερου Αριστείδη Σκυλίτση (της Δικτατορίας). Γεννήθηκε το 1855 και ήταν ο πρώτος γεννημένος στον Πειραιά. 

Ήταν πρωτίστως στρατιωτικός με μεγάλη συμμετοχή στους Εθνικούς Αγώνες. Έλαβε μέρος σε νεαρά ηλικία στην κατάληψη της Θεσσαλίας το 1881 και σε μάχες διαμόρφωσης των συνόρων της το 1886. Σε εκείνες της μάχες βρέθηκε μάλιστα σε δυσχερέστατη θέση καθώς η πυροβολαρχία στην οποία υπηρετούσε βρέθηκε περικυκλωμένη και χάρη στην δική του ψυχραιμία κατάφερε να διασώσει τα πυροβόλα της. 

Στον πόλεμο του 1897 παρά το γεγονός ότι ήταν ήδη εκλεγμένος Βουλευτής Αττικοβοιωτίας ζήτησε και έλαβε μέρος στις μάχες ως διοικητής πυροβολαρχίας όπου τραυματίσθηκε βαριά στη Μάχη του Βελεστίνου.  Έφερε τότε τον βαθμό του Λοχαγού του Πυροβολικού όταν βόμβα εξερράγη κοντά του και τον πλήγωσε στα πόδια. Μεταφέρθηκε σε ένα χωριό για ιατρική βοήθεια μεταφερόμενος πάνω σε ένα μουλάρι. 

Το 1906 προβιβάστηκε σε Ταγματάρχη, ενώ του απονεμήθηκε και ο αργυρός σταυρός των Ιπποτών του Τάγματος του Σωτήρος.  Όμως αυτή η τελευταία προαγωγή του είχε να κάνει με την παραίτησή του και του είχε δοθεί τιμής ένεκεν. Διότι τότε ήταν που εκδόθηκε ο νόμος περί απαγόρευσης εκλογής των εν ενεργεία στρατιωτικών σε βουλευτικές ή δημαρχιακές θέσεις. Για αυτό και αποφάσισε να εγκαταλείψει το στράτευμα προαγόμενος σε Ταγματάρχη εν αποστρατεία. Υπήρξε ο πρώτος στρατιωτικός που έγινε δήμαρχος στον Πειραιά. 



Παρέλαβε τον Δήμο με το ταμείο του να παρουσιάζει έλλειμα 578.708 δραχμών αλλά κατάφερε με την απαράμιλλη τιμιότητα που τον χαρακτήριζε ως άνθρωπο να αποφύγει τη χρεοκοπία του Δήμου. Στη θητεία του μεσολάβησαν οι δύο βαλκανικοί πόλεμοι και η πόλη με τις εγκαταστάσεις της βρισκόταν σε επίταξη εξαιτίας του γεγονότος πως λόγω ελλείψεως δρόμων όλες οι μεταφορές προς και από το μέτωπο γίνονταν μέσω πλοίων. Παρόλα αυτά πέτυχε την επέκταση του ηλεκτροφωτισμού, την ηλεκτροκίνηση των Τραμ (τροχιοδρόμων), την ολοκλήρωση οικοδόμησης των ναών Αγίου Βασιλείου και Αγίου Ελευθερίου.  


Λειτούργησε τα Σφαγεία Πειραιώς, πέτυχε τη μεταφορά του κοιμητηρίου στις εκτάσεις που είχε αγοράσει ο πατέρας του Αριστείδης. Ίδρυσε εξωτερικά ιατρεία στο Τζάνειο Νοσοκομείο πείθοντας τον βιομήχανο Ευστάθιο Δηλαβέρη να αναλάβει το κόστος ανεγέρσεως αλλά και τη μεταφορά νερού από το Ρέντη για την τροφοδοσία της πόλης. 



Αριστείδης Σκυλίτσης ο νεότερος 

(6.8.1967 - 18.9.1974)


 Διορίστηκε δήμαρχος Πειραιά από την Δικτατορία των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου στην ιδιαίτερη πατρίδα του τον Πειραιά. Έμεινε δήμαρχος για επτά χρόνια και έναν μήνα. Ήταν δισέγγονος του Πέτρου Ομηρίδη, εγγονός του Αριστείδη και ανιψιός του Δημοσθένη. Γεννημένος όπως είπαμε στον Πειραιά, τελείωσε στην Ελληνογαλλική Σχολή ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ. Σπούδασε στην Μασσαλία και ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις. Διετέλεσε πρόεδρος της Α.Σ.Π.Α. και διευθυντής της δικής του επιχείρησης ΓΚΡΕΚΑ που θεωρήθηκε η μεγαλύτερη στην Ελλάδα διαφημιστική εταιρεία. 

Αναχώρηση παιδιών για τις παιδικές κατασκηνώσεις του Δήμου Πειραιώς. Ο Σκυλίτσης διανέμει διάφορα δώρα στα παιδιά που επιβιβάζονται στα λεωφορεία.

Τα πεπραγμένα του Αριστείδη Σκυλίτση στον Πειραιά είναι γνωστά όχι μόνο εντός πόλεως αλλά και πανελληνίως από την προβολή τους κατά την περίοδο της Χούντας. Ωστόσο ήταν για πολλούς Πειραιώτες έργα αμφιλεγόμενα, δηλαδή έργα προβολής και βιτρίνας όπως σιντριβάνια, ηλεκτρικά ρολόγια, λευκές στολές στους οδοκαθαριστές, λαμπιόνια τα Χριστούγεννα, πασαρέλες μόδας, διαγωνισμοί ομορφιάς και φυσικά το δελφίνι ο Φλίπερ. Όμως κατηγορήθηκε πως άλλαξε τη φυσιογνωμία της πόλης ρίχνοντας παντού τσιμένο, ορθώνοντας κολοσσιαία κτήρια και θάβοντας την ιστορία της πόλης η οποία φαίνεται πως τον ενοχλούσε ιδιαίτερα.    


Διαβάστε επίσης:


Πέτρος Ομηρίδης Σκυλίτσης. Η ζωή του και το έργο του


Δημοσθένης Ομηρίδης Σκυλίτσης. Ο στρατιώτης Δήμαρχος του Πειραιά


Το Λεύκωμα του Αριστείδη Σκυλίτση (1975)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πειραϊκές ιστορίες του Μεσοπολέμου"