Ο ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (1954)

 

του Στέφανου Μίλεση

Κατά καιρούς παλαιότερα, εμφανίζονταν αφιερώματα στις τοπικές εφημερίδες του Πειραιά για ανθρώπους του Γηροκομείου που είχαν κάτι σημαντικό να διηγηθούν στη ζωή τους. Τον Φεβρουάριο του 1954 δημοσιεύθηκε η ιστορία ενός ανθρώπου που ζούσε σε δωμάτιο του γηροκομείου Πειραιώς. 

Επρόκειτο για τον Μάρκο Ψαρρό που όλη του τη ζωή εργάστηκε ως θερμαστής στα ατμόπλοια. Ένας άνδρας που όποιος τον έβλεπε στο δωμάτιο του γηροκομείου καταλάβαινε πως είχε να κάνει με έναν κουρασμένο και βασανισμένο άνθρωπο. Πραγματικό ερείπιο τον περιέγραφαν όσοι τον συναντούσαν, παρότι ο Μάρκος Ψαρρός την εποχή εκείνη ήταν 56 ετών! Ο Ψαρρός είχε υπηρετήσει σε πολλά βαπόρια διαφορετικών εταιρειών και είχε βρεθεί ναυαγός τέσσερις φορές!

Είχε κάνει θερμαστής στα ατμόπλοια ΤΡΙΦΥΛΛΙΑ, ΠΑΝΑΗΣ ΒΑΛΛΙΑΝΟΣ, ΜΙΧΑΗΛ, ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ και σε άλλα καράβια του εφοπλιστή Λιβανού. Ο Ψαρρός ταξίδευε αδιάκοπα επί τριάντα έτη έχοντας ναυτολογηθεί για πρώτη φορά όταν ήταν ακόμη 15 ετών.

Την πρώτη φορά ναυάγησε όταν ήταν ναυτολογημένος στο φορτηγό πλοίο της γερμανικής εταιρείας ΝΤΟΪΤΣ ΛΕΒΑΝΤΙ ΛΑΙΝΣ. Το πλοίο αυτό βυθίστηκε στα Δαρδανέλια έπειτα από προσάραξη.

Δεύτερη φορά βρέθηκε ναυαγός κοντά στο Ντόβερ με το ελληνικό ατμόπλοιο ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ του Πρωΐου το 1920. Το πλοίο τότε είχε πέσει σε πυκνή ομίχλη με αποτέλεσμα το ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ να συγκρουστεί με ένα αγγλικό πλοίο. Ο Ψαρρός ούτε κατάλαβε πώς βρέθηκε κολυμπώντας σε μια νησίδα για να σωθεί από τα παγωμένα νερά.

Τρίτη φορά ήταν μπαρκαρισμένος με το ελληνικό ατμόπλοιο, το ΑΡΧΩΝ, όταν κι αυτό προσάραξε λόγω ομίχλης στα ρηχά ενώ ήταν πλήρες φορτίου αραβοσίτου από τη Νότια Αμερική.

Ύστερα από την τρίτη φορά ο Ψαρρός σκέφτηκε να τα εγκαταλείψει και να γίνει στεριανός. “Η θάλασσα δεν με θέλει” σκέφτηκε “πάντα με κυνηγάει η κακοτυχία και παίρνω στο λαιμό μου κι άλλους”...

Όμως η οικονομική του κατάσταση γρήγορα τον ανάγκασε να ανέβει ξανά σε βαπόρι. Ήταν ένα φορτηγό της Μεσσαζερί που έκανε ταξίδια μεταξύ Γαλλίας – Αφρικής. Όταν κάποια ημέρα έφυγαν από την Ντουάλα της Αφρικής κατά τις τέσσερις το απόγευμα ο Ψαρρός βρισκόταν κάτω στο μηχανοστάσιο. Κάποια στιγμή σε ένα μποτζάρισμα του σκάφους ο θερμαστής χτύπησε στο κεφάλι. Έβγαλε το μαντήλι του για να σκουπιστεί καθώς ένιωθε να τρέχει αίμα στο κεφάλι του αλλά εκείνη την ώρα τα πάντα σκοτείνιασαν γύρω του και χάνοντας τις αισθήσεις του έπεσε στο δάπεδο. Τον ανέβασαν στο κατάστρωμα όπου του προσέφεραν αρχικά τις πρώτες βοήθειες και στη συνέχεια τον μετέφεραν σε νοσοκομείο. 

Βγήκε στη Μασσαλία όπου οι ιατροί που τον εξέτασαν, τον έκριναν ανίκανο προς εργασία. Ωστόσο διέγνωσαν πως το κακό που είχε πάθει στο κεφάλι ήταν προερχόμενο από παθολογικό αίτιο και όχι από χτύπημα. Έτσι δεν έλαβε αποζημίωση παρά μονάχα 160 λίρες για να επιστρέψει πίσω. Γύρισε στην Ελλάδα και καθώς ήταν μοναχός κι έρημος το Γηροκομείο Πειραιώς που τον δέχθηκε του φάνηκε ως η καλύτερη λύση. Έμεινε σε αυτό μέχρι το θάνατό του.